فرود آمد و خاک را داد بوس

خروش سپاه آمد و بوق و کوس

شب آمد یکی پردهٔ آبنوس

بپوشید بر چهرهٔ سندروس

ببد چشمهٔ روز چون سندروس

ز هر سو برآمد دم نای و کوس

برآمد ز هر دو سپه بانگ کوس

زمین آهنین شد هوا آبنوس

بشد قلب ارجاسپ چون آبنوس

سوی راستش کهرم و بوق و کوس

ز درگاه برخاست آوای کوس

زمین آهنین شد سپهر آبنوس

به شبگیر هنگام بانگ خروس

ز درگاه برخاست آوای کوس

کجا بسته بد گیو و کاوس و طوس

شده گوش کر یکسر از بانگ کوس

به شبگیر برخاست آوای کوس

شد از گرد لشکر سپهر آبنوس

چو شد کوه بر گونهٔ سندروس

ز درگاه برخاست آوای کوس

به روم اندرون شاه بدفیلقوس

کجا بود با رای او شاه سوس

فرستاده‌ای آمد از فیلقوس

خردمند و بیدار و با نعم و بوس

دل پادشا سرد گشت از عروس

فرستاد بازش بر فیلقوس

ولی عهد گشت از پس فیلقوس

بدیدار او داشتی نعم و بوس

بمرد اندران چند گه فیلقوس

به روم اندرون بود یک‌چند بوس

فرستادشان شاه سوی عروس

بر آواز اسکندر فیلقوس

ز شاهنشه اسکندر فیلقوس

فروزندهٔ آتش و نعم و بوس

برآمد دم بوق و آواس کوس

زمین آهنین شد هوا آبنوس

به شبگیر برخاست آوای کوس

هوا شد به کردار چشم خروس

بدو گفت کاید به پیشت عروس

ترا خوانم اسکندر فیلقوس