ای گناه آمرز و عذرآموز من

سوختم صد ره چه خواهی سوز من

کز همه دنیای عالم سوز من

نیم خرما خورده ام امروز من

گر خبر داری ز درد و سوز من

هین نشانی ده که شب شد روز من

پیرم و رفته بآخر روز من

رحمتی کن بر دل پر سوز من

گر رسم آنجایگه یک روز من

وارهم از گریه و از سوز من

ای دریغا نور ظلمت‌سوز من

ای دریغا صبح روز افروز من

مددگارِ فکر شبان روز من

نمودار طبع نوآموز من

وانک نبود آه کش بر سوز من

گو مرا بین و بترس از روز من

یک شب، ای ماه جهان افروز من

بر من آی و باش صبرآموز من

نیست یک ذره ترا دل گرمیی

گر چه صد دل پخته گشت از سوز من

از چه روزم شد سیه، مانا فتاد

[...]

هر سحرگه در هوای ماه مهرافروز من

زهره در چرخ آورد نالیدن دلسوز من

آسمان در دست من چون حلقهٔ خاتم شود

گر بیابد دست بر وی طالع پیروز من

جیب تا دامن چو صبح از مهر خواهم چاک زد

[...]

گر شبی بازآید از در شمع جان افروز من

بر چراغ مهر و نور صبح خندد روز من

گر مرا روزی خیالش روی بنماید به خواب

مطلع اقبال گردد طالع فیروز من

تا سحر هر شب چو شمع از آتش هجران یار

[...]

ای به یادت آه عالم سوز من

ای ز هجرت تیره شام و روز من

هان و هان ای مرغ نوآموز من

بلبل خوش نغمه ی فیروز من

هین برو ای نور ظلمت سوز من

ای تو آن خورشید روزافروز من

همین خرزه کز اوست خوش روز من

ز بالا نشیب آید ار چوز من

که ای مونس هر شب و روز من

که سوزددلت بر من وسوز من

ساقی ای منظور جان افروز من

ای تو آن پیر تعلق سوز من