ز هر خاشه‌ای خویشتن پرورد

که جز خاش وی را چه اندر خورد؟

زمانه برین خواجهٔ سالخورد

همی دیر ماند تو اندر نورد

نه آرام بودش نه خواب و نه خورد

شده روز روشن بر او لاژورد

بجز رای و دانش چه اندرخورد

پسر را که چونان پدر پرورد

که از رنج دیگر کسی برخورد

جهانجوی دشمن چرا پرورد

نبیره فریدون شبان پرورد

ز رای و خرد این کی اندر خورد

یکی سخت سوگند شاهانه خورد

به روز سپید و شب لاژورد

برآشفت یک روز و سوگند خورد

به روز سپید و شب لاژورد

چه نامی بدو گفت فرشیدورد

نه بوم و نه پوشش نه خواب و نه خورد

چنین داد پاسخ که فرشیدورد

بماند همه ساله بی‌خواب و خورد

یکی مادرش سخت سوگند خورد

که بیزارم از گنبد لاژورد

به دادار دارنده سوگند خورد

به روز سپید و شب لاژورد

بدادار دارنده سوگند خورد

بروز سپید و شب لاژورد

یکی گنج ازین سان همی پرورد

یکی دیگر آید کزو برخورد

نورد بودم، تا ورد من مُورَّد بود

برای ورد مرا ترک من همی پرورد

کنون گران شدم و سرد و نانورد شدم

از آن سبب که به خیری همی بپوشم ورد

ز ورقه شب و روز یاد آورد

گه و بیگه از بهر او غم خورد

به ناز آنچه زاید همی پرورد

چو پرورد بکشد هم آن گه خورد

مرا هست این نکویی مادر آورد

مرا دایه به مهر و ناز پرورد

چو بشنید گودرز سوگند خورد

بدین نیلگون گنبد لاجورد

تهمتن یکی سخت سوگند خورد

برآرنده گنبد لاجورد