مر او را یکی پاک دستور بود

که رایش ز کردار بد دور بود

سواری که نامش کلاهور بود

که مازندران زو پر از شور بود

ز درد و غم و رنج دل دور بود

بدی را تن دیو رنجور بود

دو کشور سراسر پر از شور بود

جهان را دل از آشتی کور بود

چو جامی گهر بود و منثور بود

طبایع ز پیوند او دور بود

گرامی پشوتن که دستور بود

ز کشتن دلش سخت رنجور بود

بر اردوان همچو دستور بود

بران خواسته نیز گنجور بود

به میدان تو گفتی یکی سور بود

میان اندرون شاه شاپور بود

سیم روز جشن و می و سور بود

غم از کاخ شاه جهان دور بود

کجا پهلوان بود و دستور بود

چو رزم آمدی پیش رنجور بود

یکی آنک بر دست گنجور بود

نگهبان آن نامه دستور بود

نشستنگهش جند شاپور بود

از ایران وز باختر دور بود

که او را یکی پاک دستور بود

که بیدار دل بود و گنجور بود

که این زن که از تخم جمهور بود

همیشه ز کردار بد دور بود

ازین دودمان شاه جمهور بود

که رایش ز کردار بد دور بود

کمانش ببرد آنک گنجور بود

بران کار گستهم دستور بود

به پیروزه بر جای دستور بود

که از کدخداییش رنجور بود

که خاتون چینی ز فغفور بود

به گوهر زکردار بد دور بود

مرین مرد را نام کافور بود

که او را بران شهر منشور بود

ز گیتی مرا خود یکی پور بود

همم پور و هم پاک دستور بود