نه کس را بود فرّه و جود او

نه فرزند چون میر محمود او

فرو دوخت راه دم و دود او

زیان شد سراسر همه سود او

چون برون از کجا و کی بوَد او

گوشهٔ خاطر تو کی شود او

ورای همه بوده‌ای بود او

همه رشته‌ای گوهر آمود او

بشد چندان که چون دید از فرود او

برش جبریل گنجشکی نمود او

چنان مُرد از کمال عشق زود او

که گفتی در جهان هرگز نبود او

بزرگی بود می‌گفت و شنود او

بسی گرد جهان گردیده بود او

چنان آنجا ز مهتر دور بود او

که مهتر را چو گنجشگی نمود او

اگرچه کودک یک‌روزه بود او

به تن یکساله‌‌ای را می‌نمود او

چنان زین تنگنا بگذشت زود او

که گفتی در جهان هرگز نبود او

ز زیر پرده چون چهره نمود او

بنیزه حلهٔ مه در ربود او

اگرچه از بر گل دور بود او

بغمزه لعب شیرینم نمود او

ز درج لعل مرجان مینمود او

جهانی را ز لب جان میفزود او

نمودی بود کاینجاگه نمود او

زهر معنی دری دیگر گشود او

ازین ارکانها خارج شود او

حقیقت گفت ما خود بشنود او

در آن منزل که بودِ بودِ بود او

امین را همچو گنجشکی نمود او

چو او گوید بهم خود بشنود او

کسی باید که مر کلّی شود او

گهی جوهر بزیر آید ز بود او

کسی باید که بتواند نمود او

کسی کین سر بداند جان شود او

اگر راز نهان مینشنود او

رهبر راه طریقت بود او

در حقیقت جملگی مقصود او