جنازهٔ تو ندانم کدام حادثه بود؟

که دیده‌ها همه مصقول کرد و رخ مجروح

از آب دیده چو طوفان نوح شد همه مرو

جنازهٔ تو بر آن آب همچو کشتی نوح

رخساره‌ات ای تازه گل گلشن روح

نازک بود آن قدر که هر شام و صبوح

نزدیک به دیده گر خیالش گذرد

از سایهٔ خار دیده گردد مجروح

اند رهمه عمر من شبی وقت صبوح

آمد بر من خیال آن راحت روح

پرسید ز من که چون شدی ای مجروح

گفتم که ز عشق تو همین بود فتوح

اندر همه عمر من شبی وقت صبوح

آمد بر من خیال آن راحت روح

پرسید ز من که چون شدی ای مجروح

گفتم که ز عشق تو همین بود فتوح

اندر همه عمر من بسی وقت صبوح

آمد بر من خیال آن راحت روح

پرسید ز من که چون شدی تو مجروح

گفتم ز وصال تو همین بود فتوح

طاعتی کان ز دل ندارد روح

کس ندارد وجود آن به فتوح

یافت زان پس هزارگونه فتوح

جانش بی‌زحمت سفارت روح

فیض او در صفا سکینهٔ روح

فضل او در وفا سفینهٔ نوح

تو از این زهد توبه جوی نصوح

ورنه بی‌دل روی به عالم روح

از عطا بود کام و راحت روح

شعرا را بُد از کرم ممدوح

بشناسی ز راه دیدهٔ روح

فاتحهٔ دین چو روی داد فتوح

مهد او بر فراز پیل جموح

کوه جودیست بر سفینهٔ نوح

صورتش ابتدای قوّت روح

سیرتش انتهای سورهٔ نوح

سفتهٔ هریکی سفینهٔ نوح

نکتهٔ هریکی دفینهٔ روح

خلق نشنید هیچ دعوت نوح

هیچ کس قول او نداشت فتوح

شمس دین ، صورت ، بو الفتح

ای در فضل بر دلت مفتوح

ای تو شیر و غابروز مصاف

وی تو ابر سخا بوقت صبوح

از تو ایام را هزار شرف

[...]

هزار مدح شکر طعم وصف تو گفتم

کزو نگشت مرا تازه یک صبوح فتوح

برادرم که دو تن تاک را نهد نیرو

همی گسسته نگردد غبوق او ز صبوح

درست شد که دو تن تاک به ز صد ممدوح

[...]

اندرین عصر هرکه شعر برد

به امید صلت بر ممدوح

چار آلت بیایدش ورنه

گردد از رنج غم دلش مجروح

دانش خضر و نعمت قارون

[...]

عمری بادت کزو به رشک آید نوح

راحی به کفت کزو خجل گردد روح

شام همه شبهات به صبح آبستن

صبح همه روزهات ضامن به صبوح

اندر همه عمر من شبی وقت صبوح

آمد بر من خیال آن راحت و روح

پرسید ز من که چون شدی ای مجروح؟

گفتم که ز عشق تو همین بود فتوح‌