ز یک شاخ و یک بیخ و پیراهنیم

به بیشی چرا تخمه را برکنیم

تو ایمن بوی کز تو ما ایمنیم

مبادا که پیمان تو بشکنیم

سواریم و گردیم و اسپ افگنیم

کسی را که دانا بود بشکنیم

همه رای با کاردانان زنیم

به تدبیر پشت هوا بشکنیم

اگر نام باید که پیدا کنیم

به داد و به شمشیر گنج آگنیم

ابا رومیان داستانها زنیم

زبن پایه تازیان برکنیم

بپوییم و رنجیم و گنج آگنیم

بدل بر همی آرزو بشکنیم

مگر بومشان از بنه برکنیم

بتخت و بگنج آتش اندر زنیم

همه دست یکسر بیزدان زنیم

منی از تن خویش بفگنیم

یکایک بران گونه رزمی کنیم

که این ننگ از ایرانیان بفگنیم

خیز تا گل چنیم و لاله چنیم

پیش خسرو بریم و توده کنیم

علم اژدهاییست گفتی غنیم

مه از میخهای علم برد و نیم

بدان تا بدان را ز بن برکنیم

تن بت پرستان به خاک افگنیم

که یک رو سپه را برو بر زنیم

دل و پشت ایرانیان بشکنیم

یکی گفت در خانه آتش زنیم

بُن و بیخشان از زمین برکنیم

ازین به یکی رای فرخ زنیم

که پشت و دل دشمنان بشکنیم

خیز تا از روی مستی بیخ هستی بر کنیم

نقش دانش را فرو شوییم و آتش در زنیم

همچو خد و خوی خوبان پرده‌ها را بردریم

همچو زلف ماهرویان توبه‌ها را بشکنیم

همچو عیاران همی ریزیم اندر جام جان

[...]

آن نصیبی که اندر آن سخنیم

بخوریم آن نصیب و شکر کنیم

باز کوشید تا سری بزنیم

قلب‌گه را ز جایگه بکنیم

بس پراکنده و پریشانم

ره فراکار خود نمی دانیم

هیچ جرمی نکرده محبوسیم

بی اوامی اسیر زندانیم

همجو خفاش روزکور همه

[...]