ز یک شاخ و یک بیخ و پیراهنیم

به بیشی چرا تخمه را برکنیم

تو ایمن بوی کز تو ما ایمنیم

مبادا که پیمان تو بشکنیم

سواریم و گردیم و اسپ افگنیم

کسی را که دانا بود بشکنیم

همه رای با کاردانان زنیم

به تدبیر پشت هوا بشکنیم

اگر نام باید که پیدا کنیم

به داد و به شمشیر گنج آگنیم

ابا رومیان داستانها زنیم

زبن پایه تازیان برکنیم

بپوییم و رنجیم و گنج آگنیم

بدل بر همی آرزو بشکنیم

مگر بومشان از بنه برکنیم

بتخت و بگنج آتش اندر زنیم

همه دست یکسر بیزدان زنیم

منی از تن خویش بفگنیم

یکایک بران گونه رزمی کنیم

که این ننگ از ایرانیان بفگنیم

خیز تا گل چنیم و لاله چنیم

پیش خسرو بریم و توده کنیم

علم اژدهاییست گفتی غنیم

مه از میخهای علم برد و نیم

بدان تا بدان را ز بن برکنیم

تن بت پرستان به خاک افگنیم

خیز تا از روی مستی بیخ هستی بر کنیم

نقش دانش را فرو شوییم و آتش در زنیم

همچو خد و خوی خوبان پرده‌ها را بردریم

همچو زلف ماهرویان توبه‌ها را بشکنیم

همچو عیاران همی ریزیم اندر جام جان

[...]

آن نصیبی که اندر آن سخنیم

بخوریم آن نصیب و شکر کنیم

باز کوشید تا سری بزنیم

قلب‌گه را ز جایگه بکنیم

بس پراکنده و پریشانم

ره فراکار خود نمی دانیم

هیچ جرمی نکرده محبوسیم

بی اوامی اسیر زندانیم

همجو خفاش روزکور همه

[...]

چون دم از آشنایی تو زنیم

میل بیگانگی چگونه کنیم؟

در فروبند که ما عاشق این انجمنیم

تا که با یار شکرلب نفسی دم بزنیم

نقل و باده چه کم آید چو در این بزم دریم

سرو و سوسن چه کم آید چو میان چمنیم

باده تو به کف و باد تو اندر سر ماست

[...]

روز باران است و ما جو می کنیم

بر امید وصل دستی می زنیم

ابرها آبستن از دریای عشق

ما ز ابر عشق هم آبستنیم

تو مگو مطرب نیم دستی بزن

[...]