سراسر زمانه پر از جنگ بود

به جویندگان بر جهان تنگ بود

گرانمایه را نام هوشنگ بود

تو گفتی همه هوش و فرهنگ بود

میان دو لشکر دو فرسنگ بود

همه ساز و آرایش جنگ بود

طلایه شب و روز در جنگ بود

تو گفتی که گیتی بر او تنگ بود

سه روز و سه شب زین نشان جنگ بود

تو گفتی بریشان جهان تنگ بود

چهل روز زین سان همی جنگ بود

بران زیردستان جهان تنگ بود

ز دژ تا بر او دو فرسنگ بود

دل مهتران زان سخن تنگ بود

شب و روز یک ماهشان جنگ بود

سپه را به دژ بر علف تنگ بود

به یک هفته آنجا همی جنگ بود

دران شهر از جنگ بس تنگ بود

میان دو لشکر دو فرسنگ بود

که پهنای دشت از در جنگ بود

هرآنکس که با طوس در جنگ بود

همه نامدار و کنارنگ بود

چهل روز با هم همی جنگ بود

تو گفتی بریشان جهان تنگ بود

چهل روز یکسان همی جنگ بود

شب و روز گیتی بیک رنگ بود

میان سپه نیم فرسنگ بود

ستاره نظاره بران جنگ بود

ز بس کینه جوی و دژ آهنگ بود

فراخای گیتی برو تنگ بود

که گوهر به نزدیک او سنگ بود

ره خرمی بر دلش تنگ بود

مر آن شاه را نام گورنگ بود

کزو تیغ فرهنگ بی زنگ بود

تو گفتی سیه غژب پاشنگ بود

و یا در دل شب شباهنگ بود

سه گردون زرین شتالنگ بود

ز هر دارویی هفتصد تنگ بود

به کینم شب و روز در جنگ بود

ازو این جهان در دلم تنگ بود