شود روز چون چشمه روشن شود

جهان چون نگین بدخشان شود

اگر دشمنش کوه آهن شود

برخشم اوچشم سوزن شود

چو بر دادگر شاه دشمن شود

سرش زود باید که بی‌تن شود

به تیغ و به گرز تو ایمن شود

به فر تو این تیره روشن شود

هیچ کس را هوش عشق تو درسر نشود

کش غم هجر تو با مرگ برابر نشود

نتوان کشت مرا گر طمع وصل کنم

هیچ عاشق بچنین جرمی کافی نشود

جان زمن خواهی ودانی که محابانکنم

[...]

هم فلک از شغل تو ساکن شود

هم زمی از مکر تو ایمن شود

هرکه با قرآن رود قرآن شود

همنشین رحمت رحمن شود

هرکه با انسان نشست انسان شود

او بقرآن آیت رحمن شود

روز حشرت خود زبان الکن شود

خود دوعالم بر تو یک گلخن شود

هرکه آنجا یک نفس ساکن شود

از عذاب جاودان ایمن شود

هر که را باشد طمع الکن شود

با طمع کی چشم و دل روشن شود

چونک چوپان خفت گرگ آمن شود

چونک خفت آن جهد او ساکن شود

زین چنین امداد دل پر فن شود

بجهد از دل چشم هم روشن شود

چون ببیند نور حق آمن شود

ز اضطرابات شک او ساکن شود

که جان کامل از صحبت تن شود

به خاکستر آئینه روشن شود

آگه از شمع رخش هم عاشقی چون من شود

هر کجا در گیرد آتش سوزاو روشن شود

یارمیباید که باشد، خانه گو ویرانه باش

زانکه گر گلخن بود از روی او گلشن شود

عشقبازان را بدل باری که خوانندش بلا

[...]

هر دل که گرم از آتش پنهان من شود

گر کافر فرنگ بود بت شکن شود

از دل که بگسلم گره ی غم ز تیر آه

تبخاله یی زند سر و مهر دهن شود

مجنون کجا و همدمی بلبلان باغ

[...]

ناوک غم جان شکافد سینه گر جوشن شود

عشق مغناطیس گردد دل اگر آهن شود

سینه پرحسرتی دارم که از اندوه او

تا به نزدیک لب آرم خنده را، شیون شود

بیش شد سرگشتگی چندان که پایم پیش شد

[...]

دست خشک بخت من هر جا که تخم افکن شود

وقت حاصل چون شود خاکسترش خرمن شود

در چراغم منت روغن ندارد روزگار

خانه را آتش زنم تا کلبه ام روشن شود

باجرس گوئی درین ماتم سرا هم طالعم

[...]

خط چون سپاه حسنِ تو را صف شکن شود

ریشِ تو مرهمِ دلِ پرداغِ من شود

ابرو به گوشه ای رود از ملک دلبری

چشمی که بود میکده، بیت الحزن شود

عادت به صبر ، عاشق رنجیده را مده

[...]