دان که آنجا که شرط بندگی است

بهترین طاعتی فکندگی است

کاین چه زبونی و چه افکندگی است؟

کاه و گل این پیشه خربندگی است

امروز مرا ز چشم بارندگی است

تا شب زدلم رنج و پراکندگی است

نه فسق خوش و نه لذت بندگی است

پس مرگ چه باشد اگر این زندگی است؟

درد در جان نشان زندگی است

درد پیش خدای بندگی است

لیک مقصود او نه بندگی است

نیتش حرص و طمع زندگی است

پس یقین دان که مرگ زندگی است

پادشاهی درون بندگی است

که شرط تو در بندگی بندگی است

دگر هر چه گویی پراکندگی است

ترا کار، شاهی، مرا بندگی است

درین راه رسمم سرافکندگی است

کار دل در عشقبازی بندگی است

بندگی در عاشقی پایندگی است

بندهٔ فرمان و فرمان می دهیم

وین شهنشاهی ما زان بندگی است

همچو زلفش سر به پا افکنده ایم

[...]

در ره عشق از خضر هم زندگی واماندگی است

پیش صاحب مشربان مردن حیات و زندگی است

قصه طوطی شنیدی مردنست آزادیت

تا نمردی گردنت در زیر طوق بندگی است

چون صراحی جز مسکینی نکردی سربلند

[...]

مردنت اندر ریاضت زندگی است

رنج این تن روح را پایندگی است

دمی را که سرمایه ی زندگی است

به تلخی سپردن نه فرخندگی است

تا کی غم معاش خورم؟ وقت بندگی است

مردم ز فکر زندگی ای دل چه زندگی است

باشد برو ز هر نفسی تازیانه یی

زان باد پای عمر توگرم دوندگی است

بر سر بود نشیمن گل، از شکفتگی

[...]

دل که کارش با کریم افتاده در فرخندگی است

زانکه بیشک پیشهٔ اهل کرم بخشندگی است

سربلندی اهل عالم را ز سر افکندگی است

باعث آزادی ارباب دنیا بندگی است

زندهٔ جاوید سازد مرد را درد طلب

[...]

طاعت صاحب غرضان بندگی است

[حاشا] لله همه شرمندگی است

چه رایت؟ کزان شاه را بندگی است!

چه آیت؟ کز آن مرده را زندگی است!

مرد، دهقان باغ زندگی است

صبح تا شام در دوندگی است

چنان کآدمی را ز سر زندگی است

چو سر رفت، تن را پراکندگی است

آزمودم مرگ من در زندگی است

چون رهم زین زندگی پایندگی است

پس فناء مستلزم این بندگی است

اندر این مردن هزاران زندگی است