اَلْحَمْدُ لِلّٰهِ رَبِّ اَلْعٰالَمِینَ (۲) اَلرَّحْمٰنِ اَلرَّحِیمِ (۳) مٰالِکِ یَوْمِ اَلدِّینِ (۴) إِیّٰاکَ نَعْبُدُ وَ إِیّٰاکَ نَسْتَعِینُ (۵) اِهْدِنَا اَلصِّرٰاطَ اَلْمُسْتَقِیمَ (۶) صِرٰاطَ اَلَّذِینَ أَنْعَمْتَ عَلَیْهِمْ غَیْرِ اَلْمَغْضُوبِ عَلَیْهِمْ وَ لاَ اَلضّٰالِّینَ (۷)
ستایش مر خدای راست پروردگار جهانیان (۲) بخشایندۀ مهربان (۳) پادشاه روز جزا (۴) ترا می‌پرستم و از تو طلب یاری می‌کنم (۵) هدایت کن ما را براه راست (۶) راه آنان که انعام کرده‌ای بر ایشان نه راه آنان که خشم گرفته بر ایشان و نه گمراهان (۷)
از فیوض عام و خاصش در نمود
حمد او گویند ذرات وجود
عین حمد اوست بود ممکنات
ظاهر از بودش وجود ممکنات
حمد او هر یک ز موجودات او
گوید از تکوین خود بر ذات او
گر کسی حمدش کند با انتقال
در مقام بندگی یابد کمال
از پی فیض رحیمی در رشاد
حمد خود آموخت هم او بر عباد
بعد بسم الله بخیر المرسلین
حمد لله گفت رب العالمین
تا چنان کو کرده حمد خود بیان
حمد او گویند جمله انس و جان
ای نبیّ رحمت اندر حضرتم
باش رهبر خلق را از رحمتم
رحمت عامم بود ایجاد خلق
رحمت خاصم رسول پاک دلق
نکته ای در حمد خاصش مختفی است
وآن تولّی بر نبیّ و بر ولی است
آنکه اشیاء را به هستی علت است
باعث ایجاد خلق از رحمت است
حمد موجد بر خلایق واجب است
کو به رحمت بر خلایق واهب است
حمد عارف بر جمال و یاد اوست
بیخبر از عالم و ایجاد اوست
حمد او باشد به آن حسن و جمال
هیچ نآید ماسوایش در خیال
هستی عارف رود یکجا ز پیش
حمد خود گوید حق اندر ذات خویش
حمد خاص الخاص اندر جستجو
این بود کز نطق او گویی به او
نیست یک مو ماسوایی در نظر
از وجود و بود غیری بی خبر
حمد خاصان این بود کآری به یاد
حسن خلقت را ز مبدأ تا معاد
بعد آن کار است عالم را چنین
رحمت دیگر کند در یوم دین
آری اندر رحمت مخصوصه روی
کآن رحیمی رحمت است ای نیک خوی
حمد عام این است کآری در نظر
نعمت بی حصر و حدِ دادگر
سفره گسترد ار تو عبد نانی ای
جان و ایمان داد اگر ربانی ای
حمد را گفتند اربا ب کمال
مر ثناء باشد به آن حسن و جمال
شه فرستاده است ز استقلال خویش
نزد اهل معرفت تمثال خویش
با یکی فرمان پُر وعد و وعید
کاین بود باب اطاعت را کلید
آن یکی بی حکم و فرمان داد جان
پیش آن تمثال نیکو در زمان
عشق آمد نار غیرت بر فروخت
هستی عاشق در آن یکباره سوخت
وآن دگر تمثال شه دید و رقم
در اطاعت شد ، نَزَد بیحکم دم
بندگی آورد و عجز و اضطرار
یافت از شه آبرو و اعتبار
فارغ از اندیشۀ بیم و امید
بندگی شه گزید از عقل و دید
آن دگر فرمان نبرد از بیش و کم
بّرد ور هم بود از بهر شکم
برد فرمان تا که او را نان دهند
آنچه بر وی بود مقسوم آن دهند
این چنین عبدی بود مغضوب و ضال
نه به عقل او ره سپر ، نز عشق و حال
گمرهی ها باز باشد مختلف
آن یک از راه است گامی منحرف
رفته رفته گمرهی افزون بود
تا که از فرسنگها بیرون بود
روز دین کاسرارها گردد عیان
می برافتد پرده از رخسار جان
رهرو از گمراه یابد امتیاز
باب رحمتها شود بر بنده باز
پیش از آن کز پرده آن سلطان ذات
رخ نماید ظاهر آید در صفات
عشق بر خود داشت اندر ذات خویش
روی خود میدید در مرآت خویش
بر ظهور آن جمال دلفروز
بی حجابی کرد عشق پرده سوز
حبّ ذاتی باعث ایجاد گشت
عرش و فرش از جود او بنیاد گشت
خود مخاطب عشق بر لولاک شد
کو به خلقت باعث افلاک شد
حمل بار عشق چون گردید عرض
پس اِباء کردند زآن افلاک و ارض
عشق افتاد از پی شوریده ای
رند عیّاری، حقیقت دیده ای
غیر آدم هیچ شیئی دل نداشت
عرض معنی جز به او حاصل نداشت
بُرد آدم را به زیر بار دوست
تا کند همدست خود در کار دوست
هم ز آدم امتحانها کرد باز
کیست تا از هستی خود پاکباز
بر فنای خویشتن بندد کمر
تاج بدهد، یابد از محبوب سر
تا نجوید بَد دلی این راه را
هم نبیند چشم غیری شاه را
پرده ها بر بست پیش آن جمال
از شعاع غیرت و نور جلال
بیند او را آنکه خود چشم وی است
در مقام عشق او محکم پی است
گوید ار ایاک نعبد نستعین
کس نباشد در میان، جز شاه دین
کی گذارد عشق کامل سیر او
تا پرستد وجه او را غیر او
پس فناء مستلزم این بندگی است
اندر این مردن هزاران زندگی است
بنده گفتن غیر بنده بودن است
کاستن جز بر وجود افزودن است
بنده آن باشد که بیند روی او
بندگیِ او کند بر خوی او
این عبودیّت ز عشق است و نیاز
طاعت بی عشق مکر است و مجاز
عشق هم ناید به دل بی علتی
علت آن باشد که بینی طلعتی
طلعت حق ، احمد (ص) است و حیدر (ع) است
یا ولی ای کاین دو تن را مظهر است
مظهریّت هم نشان احمد است
کاندر آدم مختفی از ایزد است
بوالبشر با این نشان مسجود شد
وآن بلیس از ترک او مردود شد
چون نبودش عشق ، استکبار کرد
عُجب را استیزه با دلدار کرد
با خود اندیشید ابلیس لعین
کز چه من خائن شدم ، آدم امین
گفت حق، آدم همه عجز است و درد
تو سراپا عُجب و انکار و نبرد
خواهد او از یک غلط صد عذر و عفو
تو کنی در هر نظر صد ظلم و سهو
سجدة او گر نمایی بنده ای
بر عنایاتم چو او زیبنده ای
باز بشنو از صراط المستقیم
کوست از ما راست تا ذات قدیم
هست ما را تا به حق راهی دقیق
عارفان خوانند آن ره را طریق
همچو خطی در میان نقطتین
نقطتینش حق و خلق آمد به عین
در میان هر دو نقطه ای حکیم
هست یک خط مستوی و مستقیم
خواند او را مر محقق راه راست
راستی باید ز حق در راه خواست
راستی، ثابت در این ره بودن است
راست ره را همچو ره پیمودن است
در صراط راست گر معوج روی
منحرف گردی ز ره خارج شوی
آن گروهی کز ره اندر منزلند
اندر انعمت علیهم داخلند
راه پیمودن به وفق عقل و شرع
حفظ آداب و سنن در اصل و فرع
تا به آخر کآن وصول است و لقا
بنده را سازد ز هر قیدی رها
هر مقامی نعمتی و جنّتی است
عارفان را مژده ای بر رحمتی است
رحمت حق محسنین را حاصل است
محسن اندر منزل از ره واصل است
اهدنا گفتن سزاوار کرام
ز اولین گام است تا آخر مقام
زین دعا ره بر تو واضح تر شود
در سلوکت عون حق رهبر شود
در صراط المستقیم این اهدنا
میبرد بی انحرافت تا خدا
انحرافت از صراط اعتدال
بر یمین و بر یسار آمد ضلال
شرح این اجمال اگر خواهی یکی
رو فرو در بحر تفسیر اندکی
یا رب این ره بر صفی کن مستقیم
تا به آخر بی ز لغزش ، بی ز بیم
تا صراط مستقیمم طی شود
دل به امداد تو محکم پی شود
از پس سبع المثانی در کتاب
هم به رحمت کرد دیگر فتح باب
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این متن به ستایش خداوند و توصیف صفات آن می‌پردازد. در آن به مفهوم حمد و سپاسگزاری از خداوند، به‌ویژه در قرآن کریم اشاره شده است. در اینجا خداوند به‌عنوان «رب العالمین» (پروردگار جهانیان)، «بخشاینده» و «پادشاه روز جزا» معرفی شده است. درخواست هدایت به راه راست و از خدا مدد خواستن از دیگر مضامین کلیدی این متن است.
به‌علاوه، متن به رابطه بین عشق و بندگی اشاره دارد و تأکید می‌کند که بندگی واقعی تنها در عشق به خداوند و درک وجود او معنا پیدا می‌کند. عشق به خدا و انقطاع از خود، شرط لازم برای رسیدن به حقیقت و قرب الهی است. همچنین، در اینجا به اهمیت پیروی از صراط مستقیم و حفظ آداب و سنن اشاره شده و اطمینان داده می‌شود که طلب رحمت و هدایت از خداوند می‌تواند انسان را به سعادت و رستگاری برساند.
این متن شاعرانۀ عرفانی در نهایت به ضرورت دعای «اهدنا الصراط المستقیم» و تلاش برای پیمودن این راه اشاره دارد که می‌تواند به ارتباط نزدیک‌تر با خدا و رحمت‌های او منجر شود.
هوش مصنوعی: ستایش مخصوص خداوند، پروردگار جهانیان است. اوست رحمت‌گر و مهربان. مالک روز جزاست. تنها تو را عبادت می‌کنیم و تنها از تو یاری می‌جوییم. ما را به راه راست هدایت کن، راه کسانی که بر آنها نعمت داده‌ای، نه راه کسانی که مورد خشم قرار گرفته‌اند و نه راه گمراهان.
هوش مصنوعی: خداوند را ستایش می‌کنم، پروردگار همه جهانیان، مهربان و بخشنده، پادشاه روز قیامت. فقط تو را عبادت می‌کنم و فقط از تو کمک می‌طلبم. ما را به مسیر درست هدایت کن، به راه کسانی که به آنها نعمت داده‌ای، نه به راه کسانی که مورد خشم تو قرار گرفته‌اند و نه به گمراهان.
هوش مصنوعی: تمام ذرات هستی به تجربه و برکت‌های عمومی و اختصاصی او، به ستایش و قدردانی از او مشغولند.
هوش مصنوعی: وجود همه موجودات و پدیده‌ها ناشی از وجود اوست و جلوه‌ای از حمد و صفات پروردگار محسوب می‌شود.
هوش مصنوعی: هر موجودی از موجودات خداوند، در حقیقت به ستایش او می‌پردازد و از خویش به او اشاره می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی خدا را ستایش کند و با این کار در مقام بندگی قرار بگیرد، به کمال و زیبایی دست می‌یابد.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که در پی دریافت رحمت و برکت الهی، کسی هنر ستایش و شکرگزاری را از خودش یاد گرفت و به عبادت و بندگی پرداخته است.
هوش مصنوعی: پس از اینکه نام خدا را بردم، به شایسته‌ترین پیامبران درود و سلام فرستادیم و حمد و سپاس به پیشگاه پروردگار جهانیان گفتم.
هوش مصنوعی: به گونه‌ای که او در وصف خود ستایش کرده، همه انسان‌ها و روح‌ها او را ستایش می‌کنند.
هوش مصنوعی: ای پیامبر رحمت، در میان ما حضور داشته باش و هدایت‌گر مردم از رحمت‌های خودت باش.
هوش مصنوعی: رحمت من شامل حال تمامی مخلوقات است، و رحمت ویژه من به پیامبر بزرگوار و پاک تعلق دارد.
هوش مصنوعی: در ستایش‌های ویژه‌اش نکته‌ای نهفته است و آن محبت و پیروی از پیامبر و ولی‌اش می‌باشد.
هوش مصنوعی: کسی که سبب وجود اشیاء و موجودات است، به خاطر رحمتش باعث خلق و آفرینش می‌شود.
هوش مصنوعی: ستایش خداوند بر مخلوقات ضروری است، زیرا او با رحمتش به مخلوقات بخشش داده است.
هوش مصنوعی: دعا و ستایش عارف به خاطر زیبایی و یاد محبوبش است و او از جهان و هستی بیخبر است.
هوش مصنوعی: ستایش او به خاطر آن زیبایی و جمالش است و هیچ چیزی جز او در ذهن نمی‌گنجد.
هوش مصنوعی: عارف از عمق وجود خودش، در یکجا به ستایش و حمد خداوند می‌پردازد، زیرا به این درک رسیده که خداوند در ذات و وجود خودش نهفته است.
هوش مصنوعی: ستایش خاص و ویژه در جستجوی این است که از کلام او به نظری از خود او دست یابیم.
هوش مصنوعی: هیچ چیز در نظر نمی‌تواند به وجود و هستی دیگری بیخبر باشد.
هوش مصنوعی: ذاتی که خاصان و بندگان ویژه خدا از آن یاد می‌کنند، این است که نعمت خلقت و آفرینش را از آغاز تا پایان زندگی و سرنوشت انسان در نظر داشته باشند و شکرگزاری کنند.
هوش مصنوعی: پس از آن، خداوند در روز قیامت رحمت دیگری به جهان خواهد بخشید و سرنوشت انسان‌ها را رقم خواهد زد.
هوش مصنوعی: به راستی در رحمت ویژه‌ای وجود دارد که از آن رحیم به شمار می‌آید، ای انسان نیک‌خوی.
هوش مصنوعی: سپاسگزاری عمومی این است که نعمت‌های بی‌پایان و نامحدودِ بخشنده را در نظر بگیریم.
هوش مصنوعی: اگر تو بندگی کنی و بر سفره‌ی روزی‌ات نان بیافتد، بدان که روح و ایمان را از خداوند دریافت کرده‌ای.
هوش مصنوعی: سپاس و ستایش را گفتند که به اوج کمال و زیبایی، ستودن و تعریف از آن حسن و زیبایی می‌انجامد.
هوش مصنوعی: پادشاه برای اهل دانایی تصویر خودش را به علامت خودکفایی و استقلال فرستاده است.
هوش مصنوعی: با یک نفر سخن گفته‌ایم که پر از وعده و قول و قرار است، و او کلید اطاعت و پیروی را در دست دارد.
هوش مصنوعی: شخصی بدون هیچ دستوری و فرمانی جان خود را به تصویر زیبا و دلپسند تقدیم کرد.
هوش مصنوعی: عشق به قدری شدت گرفت که غیرت و شرف را کنار گذاشت و همه وجود عاشق در یک لحظه از بین رفت.
هوش مصنوعی: در اینجا شخصی تصویر پادشاه را دیده و به او احترام گذاشته و در برابر او تسلیم شده است. او به اندازه‌ای تحت تاثیر قرار گرفته که حتی بدون اجازه و حکم، به پادشاه نزدیک می‌شود.
هوش مصنوعی: بندگی باعث شد که او به عجز و ناتوانی و نیاز روی آورد و از سوی پادشاه آبرو و اعتبار کسب کند.
هوش مصنوعی: دوری از نگرانی‌ها و امیدها، او اکنون به فرمانروایی اندیشیده و با عقل و بصیرت خود راهی را انتخاب کرده است.
هوش مصنوعی: او دیگر از افراط و تفریط پیروی نمی‌کند و تنها به خاطر سیر کردن شکمش تلاش می‌کند.
هوش مصنوعی: فرمان بده تا او را نان دهند، و آنچه برای او مقدر شده است به او بدهند.
هوش مصنوعی: این شخصی که مورد غضب و گمراهی قرار گرفته، به خاطر عقلش اینگونه نیست؛ بلکه به خاطر عشق و حالات قلبی‌اش به این سرنوشت دچار شده است.
هوش مصنوعی: بی‌راهه‌روها می‌توانند از یک مسیر مختلف به گمراهی بروند، زیرا هر قدمی که برمی‌دارند، می‌تواند آنها را بیشتر از مسیر صحیح دور کند.
هوش مصنوعی: به تدریج، اشتباهات و گمراهی‌ها بیشتر شد تا جایی که از نشانه‌ها و راه‌های درست دور شدم.
هوش مصنوعی: روز قیامت، رازهای پنهان آشکار می‌شود و حجاب از چهره‌ی حقیقت برداشته می‌شود.
هوش مصنوعی: مسافر که از مسیر درست منحرف شده، به کمک رحمتها می‌تواند از دیگران تمایز بگیرد و به خداوند نزدیک‌تر شود.
هوش مصنوعی: پیش از آن که آن پادشاه کهن درباره خود آشکار شود، ویژگی‌های او در صفاتش نمایان می‌گردد.
هوش مصنوعی: عشق در وجود خودش حالت و جلوه‌ای دارد و او در آینه وجود خود، چهره عشق را می‌بیند.
هوش مصنوعی: عشق، پرده‌های حجاب را کنار زد تا زیبایی دل‌انگیز آن چهره را نشان دهد.
هوش مصنوعی: عشق ذاتی او موجب شده است که آسمان و زمین به وجود بیایند و این جهان از بخشش و کرم او شکل گرفته است.
هوش مصنوعی: مخاطب عشق، خود را در آغوش تو به عشق فنا می‌سپارد، آن که به خاطر حضورش، خلقت و جهان برقرار شده است.
هوش مصنوعی: وقتی عشق به اندازه‌ای سنگین شد که نتوانستند آن را تحمل کنند، آسمان و زمین از پذیرش آن سرباز زدند.
هوش مصنوعی: عشق به دنبال فردی سرکش و زیرک افتاده است که به حقیقت نگریسته است.
هوش مصنوعی: جز انسان، هیچ موجودی نتوانسته است دل و احساس داشته باشد و معانی واقعی را تنها او می‌تواند درک کند.
هوش مصنوعی: آدم را به زیر بار دوستی میبرد تا او را در کارهای خود شریک کند.
هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که انسان‌ها در طول تاریخ با آزمون‌ها و چالش‌های زیادی روبرو شده‌اند. سوال این است که چه کسی می‌تواند از دنیای مادی و ویژگی‌های خود به طور کامل رها شود و به مقام پاکی دست یابد.
هوش مصنوعی: کسی که برای رسیدن به محبوب خود از خودگذشتی می‌کند و به خودآرایی و تزیینات دنیوی توجه ندارد، در نهایت به هدفش می‌رسد و محبت و توجه محبوب را کسب می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر کسی بددلی و نیتی نداشته باشد، هیچ‌گاه نمی‌تواند راهی را که دیگران می‌روند، ببیند.
هوش مصنوعی: پرده‌ها به خاطر زیبایی و شکوه آن معشوق بسته شده‌اند، چون نمی‌توانند تاب تحمل نور و جلال او را داشته باشند.
هوش مصنوعی: کسی می‌تواند او را ببیند که خود عشقش را به خوبی درک کرده و در این راه استوار و پایدار باشد.
هوش مصنوعی: می‌گوید اگر ما تنها تو را می‌پرستیم و از تو کمک می‌طلبیم، در این راه هیچ کس دیگری جز سلطان دین وجود ندارد.
هوش مصنوعی: چه کسی اجازه می‌دهد که عشق به طور کامل و بی‌نقص بر او حکومت کند تا او بتواند جز خود عشق، به کسی دیگری نپردازد؟
هوش مصنوعی: پس نابودی و فنا باعث می‌شود که انسان در این دنیا به بندگی و عبادت بپردازد و در این حالت، مرگ می‌تواند به معنای آغاز زندگی‌های جدید و بی‌شماری باشد.
هوش مصنوعی: اگر بگوییم که بنده‌ای هستیم، در واقع نشان‌دهنده آن است که در درون خود را نمی‌شناسیم. شناختن خود و نفی غیر خود، به معنای افزودن بر وجود است، نه کاستن از آن. در حقیقت، درک واقعی از خود، به ما اجازه می‌دهد تا به آزادی و اصالت برسیم.
هوش مصنوعی: انسان باید کسی باشد که زیبایی دلربای معشوق را ببیند و در همین حال، در برابر او خضوع و خدمتگزاری کند و از خود غافل شود.
هوش مصنوعی: این بند به این معناست که واقعی‌ترین بندگی و اطاعت، از عشق و نیاز ناشی می‌شود. در حالی که اطاعت بدون عشق، نوعی فریب و غیرواقعی است.
هوش مصنوعی: عشق به دل کسی نمی‌رسد مگر اینکه دلیلی برای آن وجود داشته باشد، آن دلیل این است که تو زیبایی کسی را می‌بینی.
هوش مصنوعی: چهره‌ی حقیقت، پیامبر اسلام (ص) و امیرالمؤمنین علی (ع) هستند و هیچ کس دیگری نمی‌تواند به اندازه آنها جلوه‌گاه این ویژگی‌ها باشد.
هوش مصنوعی: ظهور و نمادیت هم به نوعی یادآور شخصیت احمد (پیامبر اسلام) است که در وجود آدمی پنهان است و ارتباطی با خداوند دارد.
هوش مصنوعی: آدم به خاطر ویژگی‌های خاصش مورد توجه قرار گرفت و شیطان به خاطر نافرمانی‌اش از مقامش دور شد.
هوش مصنوعی: وقتی عشق در زندگی‌اش نبود، به خود بزرگ‌بینی و تکبر روی آورد و احساساتش را نسبت به محبوبش به تمسخر گرفت.
هوش مصنوعی: ابلیس به فکر فرو رفت و پرسید که چرا من خائن و فریب‌کار شدم در حالی که آدم موجودی مورد اعتماد و امانت‌دار است.
هوش مصنوعی: خداوند فرمود: انسان تنها در حال ناتوانی و رنج است، اما تو تمام وجودت پر از غرور، انکار و جنگ است.
هوش مصنوعی: او از یک اشتباه خود، به دنبال صد عذر و بخشش توست، در حالی که در هر لحظه به تو صد ظلم و بی‌توجهی می‌کند.
هوش مصنوعی: اگر به او سجده کنی، بنده‌ای همانند او که به لطف و محبت من توجه دارد، شایسته است.
هوش مصنوعی: به شنیدن ادامه بده و بدان که راه مستقیم کیست؛ راهی که ما به حقیقتی راست و به ذات پروردگار منتهی می‌شود.
هوش مصنوعی: ما راهی دقیق و روشن به سوی حقیقت داریم که عارفان آن را می‌شناسند و به آن طریق می‌گویند.
هوش مصنوعی: مانند خطی که بین دو نقطه قرار دارد، حق و مخلوق در حقیقت به هم رسیده‌اند.
هوش مصنوعی: در بین هر دو نقطه، یک خط صاف و راست وجود دارد که به معنای ارتباط و پیوستگی میان آن دو نقطه است.
هوش مصنوعی: او را باید به عنوان یک محقق راستین شناخت؛ زیرا در مسیر حقیقت و درخواست از حق، باید درست عمل کند.
هوش مصنوعی: واقعی بودن و حقیقت در این مسیر به معنای ثابت قدم بودن است؛ در این راه، باید مانند کسی که راه را می‌پیماید، پیش بروید و به آن پایبند باشید.
هوش مصنوعی: اگر در مسیر درست قرار داشته باشی و به سمت کج روی، از راه اصلی منحرف می‌شوی و از آن دور خواهی شد.
هوش مصنوعی: آن دسته از افرادی که از راه هدایت و معرفت پیش می‌روند، در آغوش رحمت و نعمت‌های تو قرار دارند.
هوش مصنوعی: پیمودن مسیر درست بر اساس عقل و شرع، به معنای رعایت آداب و سنن در اصول و جزئیات است.
هوش مصنوعی: تا زمانی که وصال و دیدار وجود دارد، بنده را از هرگونه محدودیت آزاد می‌کند.
هوش مصنوعی: هر مرتبه و مقام یک نعمت و بهشت است و عارفان را بشارت خوشی بر رحمت الهی است.
هوش مصنوعی: رحمت خداوند برای نیکوکاران برقرار است. نیکوکاران در منزلت خود به مقام و مرتبه‌ای می‌رسند که به هدف و روحانیت واقعی نائل می‌شوند.
هوش مصنوعی: درخواست هدایت از خداوند از همان ابتدا تا پایان مسیر زندگی امری شایسته و مهم است.
هوش مصنوعی: با این دعا، مسیر تو در سیر و سلوکت روشن‌تر می‌گردد و عنایت الهی به تو کمک خواهد کرد.
هوش مصنوعی: در راه راست، ما را به سوی خدا میبرد بی‌آنکه از مسیر منحرف شویم.
هوش مصنوعی: اگر از راه درست و اعتدال منحرف شوی، به چپ و راست خواهی رفت و به گمراهی خواهی افتاد.
هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی این مطلب را به طور کامل درک کنی، باید عمیق‌تر به آن بپردازی و به جزئیاتش توجه کنی.
هوش مصنوعی: ای پروردگار، این راه را برای من راست و مستقیم قرار بده تا بتوانم تا پایان آن را بدون لغزش و ترس طی کنم.
هوش مصنوعی: تا زمانی که مسیر درست زندگی‌ام را طی می‌کنم، دل و اعتمادم به کمک تو مستحکم می‌شود.
هوش مصنوعی: پس از آنکه آیات سبع المثانی (سوره حمد) در کتاب (قرآن) نازل شد، خداوند به رحمتش در دیگری را برای هدایت انسان‌ها گشود.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.