مر او را ازان کار بی‌غم کنم

فزون شادی و اندهش کم کنم

من ازگل برین گونه مردم کنم

مبادا که نام پدر گم کنم

کی تا عاشقی از دلش کم کنم

به مرگش دل خویش بی غم کنم

کنون از عرب نام تو کم کنم

نشاط و سرور تو ماتم کنم

اگر نام خویش از جهان کم کنم

ویا من ترا شاد و خرم کنم

مگر دشمن شاه را کم کنم

همه کاخشان پر ز ماتم کنم

که ریشی که او کرد، مرهم کنم

دل مردم شهر بی غم کنم

من اهنگ ایران خرّم کنم

همه شهرها پُر ز ماتم کنم

همه نام او زین جهان کم کنم

شبستان او پُر ز ماتم کنم

گر آرایش نظم از او کم کنم

به کم‌مایه بیتش فراهم کنم

خلق عالم را ز گاو و خر نبینم فارقی

گر چو گاو و خر بر ایشان فرض گوش و دم کنم

روی در کشف معارف گر روم درگوشه ای

وز میان این جماعت نام خود را گم کنم

گاه گاهی بیتکی گویم پی تشحیذ طبع

[...]

گفت اگر جا بر صف مردم کنم

جای آن دارد که خود را گم کنم

به من ده که تشویش دل کم کنم

زمانی تماشای عالم کنم

هر که را دشمن شوم بر عیب خود محرم کنم

تا ز بیم طعنه با او کینه جویی کم کنم

الوداع ای دوستان و دشمنان رفتم که باز

دشمنی با شادمانی، دوستی با غم کنم

ترک غارتگر به یک نوبت نشاید، چند گاه

[...]

نغمه نوا ساز تظلم کنم

فتنه عنان تاب ترحم کنم

تا به کی پیوسته وصف طرّة پر خم کنم

خواهم این سودا دگر از خاطر خود کم کنم

نغمة ساز طرب با من نمی‌سازد دگر

گوش را خواهم که وقف حلقة ماتم کنم

می‌نهم از دور بینی پنبه‌ای در گوش داغ

[...]

آن را که من زمال جهان محتشم کنم

بخشم لباس دردی و داغی کرم کنم

دیوانگی جواب سلامم نمی دهد

زین بیشتر بگو زتعین چه کم کنم

از بسکه خاطرم ز دو عالم رمیده بود

[...]

بعد ازین از صحبت این دیو مردم رم کنم

غول چندی در بیابان پرورم آدم‌کنم

در مزاج بدرگان جز فحش کم دارد اثر

زخم سگ را بی لعاب سگ چسان مرهم‌کنم

عالمی رنج توقعهای بیجا می‌کشد

[...]

خود را همی به نقش طرازی علم کنم

تا با تو خوش نشینم و نظاره هم کنم

خواهی فراغ خویش بیفزای بر ستم

تا در عوض همان قدر از شکوه کم کنم

قاتل بهانه جوی و دعا بی اثر بیا

[...]

وقت آن آمد که رنجت کم کنم

فارغت از درد سر، وز غم کنم