اگر کردار تو بر من ستم نیست

تو خود دانی که بر خفته قلم نیست

کنون اندر جهانم هیچ غم نیست

که جانم را ز بیم تو ستم نیست

نخواهی مر مرا بر تو ستم نیست

چو من باشم مرا دلدار کم نیست

حاصل عمر جز یکی دم نیست

و آن دم از رنج و غم مسلم نیست

این سخن جز ترا مسلّم نیست

ملک تو کم ز ملکت جم نیست

درقه جز باجبان مسلّم نیست

تیغ را جز شجاع محرم نیست

گفت عُمّر که کار محکم نیست

وین سخن جمله را مسلم نیست

پای تو اگرچه در وفا محکم نیست

در دست تو یک درد مرا مرهم نیست

با این همه از غمت گزیرم هم نیست

دل بی‌غم دار کز تو دل بی‌غم نیست

در جهان هیچ سینه بی‌غم نیست

غمگساری ز کیمیا کم نیست

خستگی‌های سینه را نونو

خاک پر کن که جای مرهم نیست

دم سرد از دهان بر آه جگر

[...]

سر سودای تو را سینهٔ ما محرم نیست

سینهٔ ما چه که ارواح ملایک هم نیست

کالبد کیست که بیند حرم وصل تو را

کانکه جان است به درگاه تو هم محرم نیست

خاک آن ره که سگ کوی تو بگذشت بر او

[...]

گرت صد گنج هست ار یک درم نیست

نصیبت زین جهان جز یک شکم نیست

در آن حضرت که خواهش را قدم نیست

شفیعی بایدم وان جز کرم نیست

اگر در خاک شد خاکی ستم نیست

سرانجام وجود الا عدم نیست

ز گرگان تا به کرمان راه کم نیست

ز ما تا مرگ مویی نیز هم نیست

این کم‌زده را که نام کم نیست

آزرم تو هست هیچ غم نیست

ریشی نه که غورگاه غم نیست

خاریدهٔ ناخن ستم نیست

دوستیی کان ز تویی و منیست

نسبت آن دوستی از دشمنیست

بر روی تو از هلاک جانم غم نیست

با یاد تو آب دیدگانم کم نیست

با این همه اندیشه به وصل رخ تو

کمتر ز امیدی بود آنم هم نیست

ز دستم گرچه قسمی جز الم نیست

چو بر دستست نام دوست غم نیست

شهی کورا هزاران گنج کم نیست

بدان ماند که نقدش یک درم نیست