دید از آن مایه که در همت است

پایه دهی را که ولی نعمت است

گفت آن عابد برای رحمت است

مرد عاشق را محبت قسمت است

تابش خور ر دور مرحمت است

نامدن سوی ما ز مکرمت است

شاهی که مظهر هنر و گنج حکمت است

بیت القصیده کرم و بحر رحمت است

هر چه بینی محض خیر و حکمت است

گر ترا زو راحت و گر زحمت است

این خبر کردن کجا بی حکمت است

هر چه کامل کرد عین رحمت است

این عبث نبود که عین حکمت است

اختلاف امتی چون رحمت است

کار حق میدان که عین حکمت است

هر بلایی کو فرستد رحمت است

هر که نه پروردهٔ این نعمت است

از سر خوان عدمش قسمت است

در کهنسالی ز نسیان شکوه کفر نعمت است

هر چه از دل می برد یاد جوانی رحمت است

گنج حکمت آن کتاب رحمت است

بسمله چون باب گنج حکمت است

مذمت عاشقان ز پستی همت است

عشق رخ مهوشان فریضۀ ذمت است

ز عشق منعم مکن ای ز خدا بی خبر

که نقطۀ مرکز دائرۀ رحمت است

مترس از طعنۀ جاهل افعی صفت

[...]