یافت عاقل ز روی فوز و فلاح

در سرای فساد عین صلاح

ای سنایی برای دین و صلاح

وز پی جُستن نجات و فلاح

تو ز موشان مدار طمع صلاح

کانچه فاسق نباشد اهل فلاح

ای خدا‌ترس‌ِ اهل زهد و صلاح

هست از انفاس تو جهان به‌فلاح

هرکه را نبود مرتب این سلاح

نفس او هرگز نمی‌یابد فلاح

عیب باشد اول دین و صلاح

لحن خواندن لفظ حی عل فلاح

قصد ما سترست و پاکی و صلاح

در دو عالم خود بدان باشد فلاح

واستان آن دست دیوانه سلاح

تا ز تو راضی شود عدل و صلاح

چون ندارم عقل تابان و صلاح

پس چرا در چاه نندازم سلاح‌؟

چون ندیدم زور و فرهنگ و صلاح

خصم دیدم‌، زود بشکستم سلاح

کارْ تقوی دارد و دین و صلاح

که ازو باشد بدو عالم فلاح

بهر جان خویش جو زیشان صلاح

هین مدزد از حرف ایشان اصطلاح

ز پرهیز بی صدق تابد فلاح

که معنی فساد است، صورت صلاح

چونکه تقوی ورزد و زهد و صلاح

مطمئنه باشد اندر اصطلاح

چو ننمود رو هیچ فنح و فلاح

بشد ارمک آنجا زبهر صلاح

چون خط تقطیع نه بر اصطلاح

وز حک و اصلاح نگیرد صلاح

امتحان اهل دل نبود صلاح

ممتحن هرگز نمی بیند فلاح

صلح باشد طریق اهل فلاح

زان جهت گفته‌اند صلح و صلاح

مر تورا چنگال و یال آمد سلاح

بی سلح من کی بود جنگم صلاح

زهّاد، به دخت رز، ببندند نکاح

بیزار شوید زین چنین زهد و صلاح

این زهد و صلاح را، طلاقی گویید

وز، خُم شنوید دم به دم بانگ فلاح