که از لشکر ویسه برگشته بود

به خواری گرامیش را کشته بود

دلش خود ز تخت و کله گشته بود

به تیمار اغریرث آغشته بود

همه غار یکسر پر از کشته بود

جهان همچو دریای خون گشته بود

همه غار و هامون پر از کشته بود

سر دشمن از رزم برگشته بود

همه غار و هامون پر از کشته بود

ز خون خاک چون ارغوان گشته بود

به هر جای بر تودهٔ کشته بود

کسی را کجا روز برگشته بود

کزو شاه را روز برگشته بود

به آورد بر پشت او کشته بود

مر او را دو دستور بد کشته بود

و دیگر کزو بخت برگشته بود

ز هر سو ز مردان تلی کشته بود

کرا از جهان روز برگشته بود

به هر سو ز رومی تلی کشته بود

دگر خسته از جنگ برگشته بود

به هر جای برتوده‌ای کشته بود

ز خون خاک وسنک ارغوان گشته بود

همه رزمگه سربسر کشته بود

تنانشان بخون اندر آغشته بود

دو بهره ز ایرانیان کشته بود

دگر خسته از رزم برگشته بود

بدانگه کجا بخت برگشته بود

دمان بارهٔ گستهم کشته بود

همه دشت پرخسته و کشته بود

جهانی بخون اندر آغشته بود

جهان سربسر آهنین گشته بود

بهر جایگه‌بر تلی کشته بود

کز ایشان همه رزمگه کشته بود

زمین سر به سر رود خون گشته بود

همه ریگ پر خسته و کشته بود

کسی را کجا روز برگشته بود

ز بس کس که در تیره شب کشته بود

بنی شیبه از کشته پر پشته بود

در آن وقت گیتی دگر گشته بود

همه ره زدزدان پر از کشته بود