باد بر تو مبارک و خنشان

جشن نوروز و گوسپند کشان

نه ز او زنده بینم نه مرده نشان

به دست نهنگان مردم کشان

بدو گفت کای شاه گردنکشان

به برگشتن کارت آمد نشان

مکن خویشتن را ز مردم‌کشان

کزین پس نیابی ز من خود نشان

خروشید و بنمود یک یک نشان

به شیروی و گردان گردن کشان

چو آیند و پرسند گردن‌کشان

چه گویم از این بچهٔ بدنشان‌؟

ز من گر نبودی به گیتی نشان

برآورده گردن ز گردن کشان

پذیره شدندش همه سرکشان

که بودند در پادشاهی نشان

به آواز گفتند گردنکشان

که مردم نبیند کسی زین نشان

ز گفتار شاه آمد اکنون نشان

فراز آمد آن روز گردنکشان

به دژخیم فرمود کو را کشان

ببر تا بیاموزد او سرفشان

نبد پیشتر آشتی را نشان

بدین روز گرز من آوردشان

شده پاره پاره کنان و کشان

ز رستم به دشمن رسیده نشان

عنان را بتابید با سرکشان

بدان سو که بود از تهمتن نشان

به جویان چنین گفت کای بد نشان

بیفگنده نامت ز گردنکشان

همان شاه با نامور سرکشان

ز رستم چو دیدند یک یک نشان

که گر تا شب این جنگ هم زین نشان

میان دلیران و گردنکشان

پدر گر شناسد که تو زین نشان

شدستی سرافراز گردنگشان

ازین نامداران گردنکشان

کسی هم برد سوی رستم نشان

که اکنون چه داری ز رستم نشان

که کم باد نامش ز گردنکشان