حبّ دنیا و حقد و بغض و حسد

غل و غشش برون شود ز جسد

در سه زندان غل و حقد و حسد

عقل را بسته‌ای به بندِ جسد

آز و کبرست و بخل و حقد و حسد

شهوت و خشمت از درون جسد

آه و دردا که شبیخون اجل

در زد آتش به شبستان اسد

بدل نغمهٔ عنقاست کنون

نغمهٔ جغد بر ایوان اسد

اسدالله عجم خواند علیش

[...]

ابن سیرین گفت جانم در جسد

بر کسی هرگز نبرد الحق حسد

هر که بر مال کسان دارد حسد

بوی رحمت بر دماغش کی رسد؟

این ترک جوش آمد ولی ترجیع سوم می‌رسد

ای جان پاکی که ز تو جان می‌پذیرد هر جسد

چون کنی بر بی‌حسد مکر و حسد

زان حسد دل را سیاهیها رسد

بر امید آنک از نیش حسد

زهر او در جان مسکینان رسد

عمر همچون جوی نو نو می‌رسد

مستمری می‌نماید در جسد

زان جهان اندک ترشح می‌رسد

تا نغرد در جهان حرص و حسد

او به قصد نیک خود جایی رسد

گرچه جان پنداشت و آن آمد جسد

گفت صالح چونک کردید این حسد

بعد سه روز از خدا نقمت رسد

یاد دادش جور اخوان و حسد

گفت کان زنجیر بود و ما اسد

گر همی‌خواهی که آن خلعت رسد

پس بگریان طفل دیده بر جسد

پیش از آن کایام پیری در رسد

گردنت بندد به حبل من مسد

گفت او هم از ضرورت کای اسد

از چو من لاغر شکارت چه رسد

زانک ازیشان خلعت و دولت رسد

در پناه روح جان گردد جسد

تا از آن راهت نسیمی می‌رسد

آب رحمت را چه بندی از حسد

از حدیث شیخ جمعیت رسد

تفرقه آرد دم اهل جسد