چو دید اژدها پیل سرمست را

گشاد اندر آن خیرگی دست را

پست منگر هان و هان این پست را

بنگر آن فضل حق پیوست را

قاضی ار با ما نشیند، برفشاند دست را

محتسِب گر مَی خورد، معذور دارد مست را

یا رب، که داد آینه آن بت پرست را

کو دید حسن خویش و زما برد دست را

خون می خورد، به سینه درون می رود،بلاست

یارب، که راه می دهد آن ترک مست را

دیوانه بتان نکند رو به کعبه، زانک

[...]

بیا زین کیمیا زر کن مست را

غنی گردان وجود مفلست را

ور نبود جامه ی اطلس ترا

دلق کهن ساتر تن بس ترا

از حوادث تو بشوی آن مست را

کز حدث من خود بشستم دست را

می کش و مست عشوه کن، نرگس می پرست را

میکده ی کرشمه کن، گوشه ی چشم مست را

آمده فوج تازه ای ، جمله شهادت آرزو

خیز و شراب و دشنه ده ،غمزه ی تیز مست را

خیز و سماع شوق کن، چند به حکم عافیت

[...]

دلکوب نیست حادثه دنیاپرست را

ماهی ز حرص طعمه فرو خورد شست را

دنیا به اهل خویش ترحم نمی کند

آتش امان نمی دهد آتش پرست را

دست از جهان بشوی که اطفال حادثات

[...]

هرزه برگردون رساندی وهم بود و هست را

پشت پایی بود معراج این بنای پست را

بر فضولی ناکجا خواهی دکان ناز چید

جزگشاد و بست جنسی نیست درکف دست را

عمرها شد شورزنجیرازنفس وا می‌کشم

[...]

سلطان همّتم، ز جهان شسته دست را

چون سیل، پشت پا زده ام خاک پست را

انصاف، کار محتسب روزگار نیست

یکسان کند معامله، هشیار و مست را

مشکل که پر کند ز تهی کاسگی حزین

[...]

برقص آور آن شاهد مست را

بگویش چو بر هم زند دست را

تا ببینی عشق بالادست را

شورش این بختی سرمست را

همیشه تا بود مکان به بحر آبخوست را

هماره تا در آسمان نحوستست بست را

تقابل است تا به هم شکسته و درست را

چنانکه تند و کند را چنانکه سخت و سست را

ساقی پیاله بخش حریفان مست را

آور بطبع صوفی حیدر پرست را

ناف به پایین نبری دست را

نشکنی از بی‌خِرَدی بست را