آن‌کس‌که چراغ مهر تو در بر یافت

در خاک به فر دولت تو زر یافت

وان‌کس که خیال کین تو در سر یافت

در آب ز روی خویش نیلوفر یافت

بزرگ امٌید ازین معنی خبر یافت

شه نو را به خلوت جست و دریافت

پس از ماهی کز آسایش اثر یافت

ز بیرون رفتن خسرو خبر یافت

چو شیرین از چنین تلخی خبر یافت

نفس را زین حکایت تلخ‌تر یافت

چو از لعل لب شیرین خبر یافت

به سنگ خاره‌در گفتی گهر یافت

همان شیرینی پارینه دریافت

به شیرینی رسد هر کاو شِکر یافت

کانروز که نوفل آن ظفر یافت

لیلی به وقایه در خبر یافت

غمخوارهٔ او غمی دگر یافت

کز کردن شوی او خبر یافت

گل طلب کرد و خار در بر یافت

تا پسر بیش جست‌، کمتر یافت

دلم زان پسته خندان شکر یافت

و زان یاقوت جان افشان گهر یافت

به وصف کشی او عقل خود را

چو گردون بی سرو بسیار سر یافت

خیالش نزد من آمد به پرسش

[...]

چو زن از حال آن شومان خبر یافت

همه دریا زخون دل جگر یافت

چنان کان حبشی ازداغش خبر یافت

بیک دم عمر ضایع کرده دریافت

بحربی رفت فاروق و ظفر یافت

وزان کفّار هر کس را که دریافت

ز خوف عاقبت هر کاو خبر یافت

به نَو هر لحظه اندوهی دگر یافت

مشامش از نجاست چون خبر یافت

دو چشمش باز شد جانی دگر یافت

قضا را و قدر را معتبر یافت

ولیکن این قضا اندر قدر یافت

چو روی عنکبوت از تف اثر یافت

دو چشم ثقبه از پرده خبر یافت

چو زیشان شاه خوزستان خبر یافت

سپاهی کردگرد و کار در یافت

علی‌الجمله چو شه گنج گهر یافت

دلش صد گنج شادی بیشتر یافت

بسی پیش و پس آن راه دریافت

نه از راه و نه از همره خبر یافت