وگرنه به جنگ تو لشگر کشم

ز دریا به دریا سپه برکشم

ازین پس چو من تیغ را برکشم

وزین کوه‌پایه سراندر کشم

وز آن پس سوی دخمه لشکر کشم

از این مرز کنده به خاور کشم

ای بخت بد که هیچ نبودم من از تو شاد

هر لحظه ای ز زخم تو درد دگر کشم

بس آب گرم و باد خنک هر شبی که من

از دیدگان ببارم و از سینه برکشم

یا پاره کن به قهر گریبان عمر من

[...]

تو دودی و من آتش سرکشم

تو شامی و من صبح خنجرکشم

به پیرایه سر گوژ کین برکشم

سپه را سوی ملک خاور کشم

چو ایشان بیایند لشکر کشم

مر آن دیو را جان ز تن برکشم

توانم که تیغ زبان بر کشم

جهانی سخن را قلم در کشم

نی مجال آن که او را از دل خود برکشم

نی دل خالی که در دل دلبری دیگر کشم

دیده را گر حق آن نبود که دید او روی تو

من ز خونهایی کزو خوردم ز چشمش برکشم

گر نترسم زان که در خونابه ماند یار من

[...]

ور قلم از سحر زبان بر کشم

سحر زبان را به قلم در کشم

بگفتا جهانسوز خنجر کشم

که مریخ را سر به چنبر کشم

وگرنه به جنگ تو لشکر کشم

چه لشکرکه کشور به کشور کشم

جامه جسم از تن جان برکشم

خامه نسیان به جهان در کشم

گلیم خود از آب گر برکشم

ز شادی بر اوج فلک سرکشم

تا کی خمار محنت آن سیمبر کشم

او می خورد بمردم و من دردسر کشم

درد مرا بغیر چه نسبت که مدعی

خار از قدم بر آرد و من از جگر کشم

ظاهر شود خرابی عالم ز سیل اشک

[...]

زین غم نه گریه آید و نی ناله برکشم

سخت است حال مشکل اگر تا سحر کشم

غایب نگشته از نظر از پا درآمدم

من آن نیم که رنج فراق سفر کشم

آن بلبل ندیده بهارم که انتظار

[...]

چون در مصاف حادثه آه از جگر کشم

تیغم نمی برد بچه امید بر کشم

از گریه کور گشتم و بینائیم بجاست

هر لحظه رشته مژه را در گهر کشم

عمرم بباغبان نخل قدش گذشت

[...]

از توحاشا ناله از دل بر کشم

یا لباس مهرت از تن درکشم

که لشگر سوی کربلا برکشم

حسین علی را به خون درکشم

بچم کت زمانی به بر درکشم

زاندام تو تیغ کین برکشم