چو از توران سوی ایران سفر کرد

چو کیخسرو به جیحون بر گذر کرد

وز آنجا سوی کوهستان سفر کرد

چو آمد، بر ری و ساوه گذر کرد

به هر شهری و هر جایی گذر کرد

بدان را از جهان زیر و زبر کرد

نه بس بود آنکه از پیشم سفر کرد

که رفت اندر سفر یار دگر کرد

هجران تو بر جان من از رنج حشر کرد

خون جگرم باز ز دو دیده بدر کرد

از دیده برون رفت و ز رخسار گذر کرد

گفتم که مگر به کند این کار بتر کرد

آنچه دی کرد به من آن پسر سر گرغر

اندر آفاق ندیدم که یکی لمتر کرد

گفتمش پوتی و لوتی کنی امروز مرا

دست بر سر زد و پس پای سبک در سر کرد

دست در گردنم آورد پس او از سر لطف

[...]

گل دل را زلطف جان سر کرد

دل گل را ز دست جان درکرد

از گریبان بعث سر بر کرد

دامنِ شرع پر ز گوهر کرد

سرِ انگشت خویش را تر کرد

آنگهی در دهان حیدر کرد

دیده چون از نهاد من پُر کرد

تا به سر دُرج جزع پر دُر کرد

شمالی باد چون بر گل گذر کرد

نسیم گل بباغ اندر اثر کرد.

تب دوشین در آن بت چون اثر کرد

مرا فرمود و هم در شب خبر کرد

برفتم دست و لب‌خایان که یارب

چه تب بود اینکه در جانان اثر کرد

بدیدم زردرویش گرم و لرزان

[...]

دگر باره چو شیرین دیده بر کرد

در آن تمثال روحانی نظر کرد

چو مستی عاشقی را تنگ‌تر کرد

صبوری در زمان آهنگ در کرد

چو گل بر مرز کوهستان گذر کرد

نسیمش مرزبانان را خبر کرد

دهان از بوسه چون جلاب تر کرد

ز بوسه دست شه را پر شکر کرد

سخن چون بر لب شیرین گذر کرد

هوا پر مشک و صحرا پر شکر کرد

شراب تلخ در جانش اثر کرد

به شیرینی سوی شیرین نظر کرد

شه از راه شکیبایی گذر کرد

شکار آرزو را تنگ‌تر کرد

به درگاه مهین‌بانو گذر کرد

ز کار شاه بانو را خبر کرد