سوی تخت جمشید بنهاد روی

چو انگشتری کرد گیتی بروی

پر از خون دل و پر ز گریه دو روی

چنین تا زمانه سرآمد بروی

همان مام رودابهٔ ماه روی

که دستان همی جان فشاند بروی

نگه کرد سام اندران ماه روی

یکایک شگفتی بماند اندروی

بیامد پر از آب رودابه روی

همی زار بگریست دستان بروی

سیاوش بورد بنهاد روی

برفتند پیچان دمور و گروی

همی یکدگر را ندیدند روی

گرفتند نفرین همه بر گروی

به دشتش کشیدند پر آب روی

پیاده دوان در به پیش گروی

یکی تشت بنهاد پیشش گروی

بپیچید چون گوسفندانش روی

نهادند پس مهر قیصر بروی

فرستاده بنهاد زی شاه روی

بسی آفرین کرد لنبک بروی

ز گفتار او تازه‌تر کرد روی

هم از پیشه‌ها آن گزین کاندروی

ز نامش نگردد نهان آبروی

که خر شد که خواهد زگاوان سروی

بیکباره گم کرد گوش وبروی

نشاینهای مهران ستاد اندروی

بدید و بخندید وشد تازه روی

چو بهرام جنگی رسید اندروی

کشیدش بر آن خاک تفته بروی

بجوشید بهرام وشد زردروی

نگه کرد خراد برزین بروی

همی شد دمان تا رسید اندروی

ز ترگ و ز خفتان پر از آب روی

سوی جنگ دارم کنون رای و روی

مگر پیش گرز من آید گروی

بمالید رستم بر آن خاک روی

بنفرید بر جان ناکس گروی

ندانم چه چشم بد آمد بر اوی

چرا پژمرید آن چو گلبرگ روی