ز گیتی برآمد سراسر خروش

در آذر بد این جشن روز سروش

هم آنگه چو از کوه برشد خروش

پدید آمد از راه فرخ سروش

فرشته بدو گفت نامم سروش

چو ایمن شدی دور باش از خروش

چون بگشائی بخنده آن چشمۀ نوش

شکر بفغان آید و پروین بخروش

وز چشم بدش در آن دو زلفین بپوش

کو غارت کرد کلبۀ مشک فروش

چنین تا به مژده بیامد سروش

که کام دلت یافتی کم خروش

به تن نور چهره همه نوروش

همه سلسله زلف ز ناروش

ز آهنگ و آوای بانگ و خروش

همی شادمان گشته قلب سروش

برِ فهمش ستاره کرده خروش

پیش سهمش سریش کرده سروش

اندر افکنده در دو خانه خروش

یک مه دلق‌پوش زرق‌فروش

بالین طلبید زاد سرو‌َش

وز سرو فتاده شد تذروش

به زاری نمود از پی زر خروش

بنالید در مرد جوهر فروش

گر میخواهی که وقت خودداری گوش

رنجی که به تو رسد مرنج و مخروش

گر هر دو جهان چو بحر آید در جوش

جمعیت خود به هر دو عالم مفروش

در میان جمع آمد در خروش

گفت ای دلال کنعانی فروش

در میان جمع آمد در خروش

گفت در من بنگر ای جوهر فروش

چون بر سر و پای من نگه کرد او دوش

هم از سر پای گفت ای زرق فروش

گفتی سر پایداریم در غم هست

گر بر سر پایداریی پس مخروش

نه ترا بر ظلم توبهٔ پر خروش

ای دغا گندم‌نمای جوفروش

تاجران ساحر لاشی‌فروش

عقل‌ها را تیره کرده از خروش

یکی روز در پیش گوهر فروش

همی بد که برخاست هر سو خروش

پس آنگه تماشا کنی از بروش

که بر چرخ گردان رساند خروش

از آنجا سوی خانه شد با خروش

به پیش آمدش مرد گوهر فروش