چو ناسفته گوهر سه دخترش بود

نبودش پسر دختر افسرش بود

زریر سپهبد برادرش بود

که سالار گردان لشکرش بود

جوانی که کهتر برادرش بود

به داد و خرد بر سر افسرش بود

نبودش پسر پنج دخترش بود

یکی کهتر از وی برادرش بود

نیاطوس جنگی برادرش بود

بدان جنگ سالار لشکرش بود

سلیسون شه فرّخ اخترش بود

فلقراط شه را برادرش بود

فزون از صد هزار دیگرش بود

که پیش مردمان کشورش بود

نگه کردند حُسنا در برش بود

یکی خورشید و دیگر اخترش بود

منبرش گوئی ورای عرش بود

آسمان در جنب او چون فرش بود

نفس فرش است تحت فرش بود

عقل عرش است فوق عرش بود

به هر شب خفته چون جان در برش بود

به هر روز آفتاب منظرش بود

زان دوست غرض نه شوهرش بود

با خویش خیال دیگرش بود

آن قبله فلک که ملک چاکرش بود

صد همچو کعبه حلقه بگوش درش بود

شاه شهید میر علی حمزه آنشهی

کز خون خود قبای شهی در برش بود

فر هما گدای در او چه میکند

[...]

هم خلعت عفو در برش بود

هم تاج نجات بر سرش بود

هوای صید بس کاندر سرش بود

برادر پاس بان دلبرش بود

لامکان وآنجا که‌ فوق عرش بود

زیر سمّ ذوالجناحش‌ فرش بود

گر بظاهر، گامزن در فرش بود

لیک در باطن، روان در عرش بود

شوری که حسین بهر شهادت به سرش بود

از روز ازل کشته شدن، در نظرش بود

بگذاشت قدم تا که به میدان شهادت

دل جای دگر، دیده به جای دگرش بود

تیری که رها می شدی از شست مخالف

[...]

سری کافسرش زیور عرش بود

پر ازخون و خاکسترش فرش بود