که بیند دخترش شوی و پسر زن؛

که بهتر آن ز هر شوی، این ز هر زن.

جمع گشتند مردمان برِ زن

شاد رفتند جمله تا درِ زن

هرچه جز دوست آتش اندر زن

آنگه از آب عشق سر بر زن

چند گوئی که روز برنائی

دستی آخر بکام دل برزن

من بدین معطیان و مخدومان

که نیرزند دانه ارزن

دست چون برزنم بکامه دل

[...]

نشاید یافتن در هیچ برزن

وفا در اسب و در شمشیر و در زن

که چون شب روز شد وین مرغ پرزن

ز شب برچید پروین را چو ارزن

شود زان می دو عالم همچو ارزن

قدم بربوده ونابوده برزن

بقدر هر کسی گوید دگر زن

در این معنی که گفتی می تو بر زن

عاشقی، خیز و حلقه بر در زن

دست در دامن پیمبر زن

صبح است ازین مرحلهٔ یاس به در زن

چون صبح تو هم دامن آهی به‌ کمر زن

کم نیستی از غیرت فریاد ضعیفان

بر باد رو و دست به دامان اثر زن

چون نی گره‌ کار تو لذات جهان است

[...]

بیا به وادی بیداد تخت و چادر زن

به قتل هر دو جهان دست و آستین بر زن

چو آفتاب، سر از مشرق امید برآر

گشای کاکل و طعنی به مشک و عنبر زن

چو خضر در پی آب سیه چه می گردی

[...]

همچنین واجب است بر هر زن

نرود رو گشاده در برزن

روز روشن میانهٔ برزن

چارقد برکشیدن از سر زن

تو مپندار خوی منکر زن

رود ازبیم دوزخ از سر زن