بیا به وادی بیداد تخت و چادر زن
به قتل هر دو جهان دست و آستین بر زن
چو آفتاب، سر از مشرق امید برآر
گشای کاکل و طعنی به مشک و عنبر زن
چو خضر در پی آب سیه چه می گردی
بیا به میکده جام شراب احمر زن
مساز گردن خود خم به پیش کس به طمع
اگر دراز کنی دست خویش بر سر زن
درون خانه اگر تنگ شد سعیدا دل
ز خود تهی شود و چون حلقه زود بر در زن
با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
هوش مصنوعی: این شعر به مضامینی چون زیبایی، عشق و شور زندگی پرداخته است. شاعر از زن به عنوان موجودی باارزش و زیبا یاد می‌کند و او را به جهانی سرشار از محبت و لذت دعوت می‌کند. همچنین به نقد بیداد و ظلم می‌پردازد و اشاره می‌کند که باید از زندگی و عشق بهره‌برداری کنیم و به دیگران احترام بگذاریم. در نهایت، از انسان خواسته می‌شود که در برابر احساسات و زیبایی‌ها سر خم نکند و به جای نگرانی، از زندگی لذت ببرد.
هوش مصنوعی: بیا به جایی پر از ظلم و ستم، جایی که برای زن همواره سختی و فشار وجود دارد. در اینجا، هر دو جهان تحت تأثیر سختی‌ها و مشکلات ناشی از این وضعیت قرار دارند و زندگی زن به خطر افتاده است.
هوش مصنوعی: نیکوست که به مانند آفتاب، از صبحگاهی نو و امیدبخش سر برافراشته و زیبایی‌هایت را در معرض دید قرار دهی، مانند گلی که با عطر و بوی خوشش دیگران را مجذوب می‌کند.
هوش مصنوعی: چرا مثل خضر که برای یافتن آب می‌گردد، به دنبال چیزهای غیر واقع‌گرایانه می‌روی؟ بیا به میکده برو و از شراب قرمز بنوش.
هوش مصنوعی: هرگز گردن خود را به خاطر کسی خم نکن، زیرا اگر دستت را برای طلب کمک دراز کنی، ممکن است بر سرت بکوبند.
هوش مصنوعی: اگر درون خانه تنگ و باریک شود، سعیدا، دل انسان از خود خالی می‌شود و باید زود بر در بکوبی و بیرون بروی.
پیشنهاد تصاویر مرتبط از منابع اینترنتی
راهنمای نحوهٔ پیشنهاد تصاویر مرتبط از گنجینهٔ گنجور
معرفی ترانه‌هایی که در متن آنها از این شعر استفاده شده است
تا به حال حاشیه‌ای برای این شعر نوشته نشده است. 💬 من حاشیه بگذارم ...
برای حاشیه‌گذاری باید در گنجور نام‌نویسی کنید و با نام کاربری خود از طریق آیکون 👤 گوشهٔ پایین سمت چپ صفحات به آن وارد شوید.