حصارش درج و در افتاده از درج

کنارش برج و ماه افتاده از برج

ابی گوهر مبادا هرگز این درج

ابی اختر مبادا هرگز این برج

همان آسمان سخا بوالفرج

که هرگز مبادش ز شادی هرج

که در این کار نامه کردی درج

نکنش تا توانی اینجا خرج

نیمی از بحر جان دوازده دُرج

نیمی از چرخ دین دوازده بُرج

هفت سیاره و دوازده برج

شده نام ترا خزانه و دُرج

لام لاتقنطوا لواء فرج

الف احسنوا جزاء حرج

مانده ساکن چو گوهر اندر دُرج

هفت سیّاره و دوازده برج

مکن ار مال را شناسی ارج

زر رکنی به شهر کوران خرج

بنه از گاو بار و از خر خُرج

ندهند اسبت این دوازده بُرج

همه زین قبهٔ بلند چو دُرج

درشو و آی این دوازده برج

حال اطباع این دوازده برج

هریکی بر مثال گوهر و دُرج

به چرخ و کرخ رسیدم ز لفظ نامه تو

حروف و معنی او را چو درج دیدم و برج

ز درج او به تعجب نظر همی کردم

گهی ز چرخ به کرخ و گهی ز برج به درج

بیار آن ماه را یک شب درین برج

که پنهان دارمش چون لعل دَر دُرج

چندان که به روزی او کند خرج

دوران نکند به سال‌ها درج

این گنج نهفته را در این درج

بینی چو مه دو هفته در برج

بر گوهر خویش بشکن این درج

بر پر چو کبوتران از این برج

بود هفت اختر و دوازده برج

پیش او سرگشاده درج به درج

لطف بسیار دخل اندک خرج

کرده در هر دقیقه درجی درج

سخنهای بزمی درین نیم درج

بسی کردم از بکر اندیشه خرج