نیاوردت ایدر مگر بخت بد

همی‌ خواست تا بر سرت بد رسد

که نشناسدی چشم او نیک و بد

گزاف از خرد یافته کی سزد

تو را من نمودم شب آن خواب بد

بدان گونه تا بر سرت بد رسد

چنین پاسخ آورد کز بخت بد

بسی رنج وسختی بمردم رسد

برانگیخت از جایتان بخت بد

که تا بر تن بدکنش بد رسد

بدو گفت بنگر که از بخت بد

همی بر سرم هر زمان بد رسد

هرآن کس که گردد ز راه خرد

سرانجام پیچد ز کردار خود

شگفت آمدش داستانی بزد

که دیوانه خندد ز کردار خود

وزان گردش روزگاران بد

همه داستان پیش خسرو بزد

از آن کو به کار سیاوش رد

بیفگند یک روز بنیاد بد

گر از شاه ترکان بترسی ز بد

نخواهی که آیی به ایران سزد

و دیگر کجا ز اختر نیک و بد

همی گردش چرخ را بشمرد

کز افراسیاب اندر آیدت بد

ز توران زمین بر تو نفرین سزد

ولیکن سرشت بد و خوی بد

ترا نگذراند به راه خرد

به افراسیاب آمد آن مهر بد

از آن نامداران اندک خرد

کنون بر شما گشت کردار بد

شناسد هر آن کس که دارد خرد

به راهی کشیدیش موج مدد

که ملاح خواندش فم الاسد

اگر بشمری سر به سر نیک و بد

فزون نیست تا گنگ فرسنگ صد

چو جویی بدانی که از کار بد

به فرجام بر بدکنش بد رسد

غلیواج از چه میشوم است ؟ از آنکه گوشت برباید

هما ایرا مبارک شد که قوتش استخوان باشد