در عشق اگر چه که قدم بر قدم است

آنست قدم که آن قدم از قدم است

در خانهٔ نیست هست بینی بسیار

می‌مال دو چشم را که اکثر عدم است

چونکه عقل تو عقیلهٔ مردم است

آن نه عقل‌ست آن که مار و کزدم است

عدم آئینه، آینه عدم است

که حدث در مقابل قدم است

خیر نور وجودی قِدَم است

شر ز ظلمت که مُحْدَث و عدم است

خود حدث در مقابل قدم است

این همه هستی، آن همه عدم است

دار دنیا نه مقام من ثابت قدم است

من و آن دار که دروازه ملک عدم است

عرفی سر صفهٔ مغان مسند ماست

تعظیم گه دیر مغان معبد ماست

هر گام به تیغی سر تسلیم نهیم

سر تا سر کوی دوستی مشهد ماست

غیر هستی که والی قدم است

هر چه هستش گمان کنی عدم است

چونکه عقل تو عقیلهٔ مردم است

خودنه عقل است آن که مار و کژدم است

اولی نه که سابقش قدم است

وآخری نه که لاحقش عدم است

گرچه‌ در صورت‌ لطیفه‌ آدم است‌

آدم او را یک‌ لطیفه‌ از دم است‌

تا تودانی‌ کز تو تا حق‌ یک‌ دم است‌

وآن دم اندر پیر فرّخ مقدم است‌

هر که‌ حرف‌ از ما و من‌ زد کژدم است‌

گرگ آدمخواری اندر مردم است‌

اختلافات از هوای مردم است

اشتباه از سر نباشد، از دُم است

قلم کز پی زحمت مردم است

قلم نیست نیش دم کژدم است