کسی را روبرو از خلق بخت است

که چون آیینه پیشانیش سخت است

از جهان این جنایتم سخت است

کز هنر نیست دولت‌، از بخت است

آن‌که او را بر آسمان رخت است

در زمین باز جستنش سخت است

کسی را دردسر گر هست و سخت است

همه داروش طنگ این درخت است

مبر رنج ای برادر خواجه سخت است

به وقت داد و بخشش شوربخت است

اگر چه باغ را نیمی گرفته است

ولیکن سخت بی‌میوه درخت است

گشاده ابروست و بسته کیسه

[...]

چو کوه است استخوانهایی که سخت است

نباتت موی و اطرافت درخت است

پسر کو نیک‌رای و نیک‌بخت است

چو میوه زبده و سر درخت است

کسی کش دل ز هجران لخت لخت است

ز یک لختیست گر مایل به تخت است

دانست که کار قیس سخت است

در سیل بلا فتاده رخت است

سلیمان را همان گل بر درخت است

سپهرش پهلوان پای تخت است

نه هر کس درخور اکلیل و تخت است

جهانداری نمودن کار سخت است

که او چون لایق اکلیل و تخت است

خداوندش معین و یار، بخت است

جهانداری نه آسان، بل که سخت است

نه هرکس درخور اکلیل و تخت است

به شهر ری که شه را پای تخت است

صفی را مسکن از اقبال و بخت است

اگر نفسی بمیرد حسن بخت است

از آن پس جوع و عریانی نه سخت است

نگارم گفت کاین سوز از درخت است

درخت سبز مانا تیره بخت است