که شاها ردا و بلند اخترا

بر آزادگان جهان مهترا

اگر شاه خواهد مرآن دخت را

نیابد جز او دیگری جفت را

در چه انداخت بهر دعوت را

حبل قرآن و دلو عصمت را

این بکاهد بلا و محنت را

وان فزاید غنا و نعمت را

که حق یک در نبندد مصلحت را

که صد نگشایدت صد منفعت را

شیخ، از راه حق، فراغت را

به رضا گفت آن جماعت را:

ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را ؟

این یوسف خوبی را، این خوش قد و قامت را ؟

ای شیخ نمی‌بینی؟ این گوهر شیخی را ؟

این شعشعه نو را این جاه و جلالت را ؟

ای میر نمی‌بینی این مملکتِ جان را ؟

[...]

گرچه نان بشکست مر روزهٔ ترا

در شکسته‌بند پیچ و برتر آ

این دعا گر خشم افزاید تو را

تو دعا تعلیم فرما مهترا

حُسن ظنست و امیدی خوش تورا

که تورا گوید به‌هر دم برتر آ

تا نفخت فیه من روحی ترا

وا رهاند زین و گوید برتر آ

خالق تزویر تزویر ترا

کی خرد ای مفتری مفترا

زین دکان با مکاسان برتر آ

تا دکان فضل که الله اشتری

آنچنان تخت و بخت و ملکت را

وانچنان سروری و دولت را

باز استاد هر دو قدرت را

شرکتی داده بهر علت را

طرب ره بسته برغم شش جهت را

در آن شب زاد گیتی عافیت را

خدایا روزی این خود‌پرستان ساز جنت را

که دوزخ جنت است آتش‌پرستان محبت را

ز هر کنج دل ما صد مراد مرده برخیزد

به محشر در خروش آرند چون صور قیامت را

دل و چشم من و سودای وصل او معاذالله

[...]

بزرگانی که مانع می شوند ارباب حاجت را

به چوب از آستان خویش می رانند دولت را

نمی داند کسی در عشق قدر درد و محنت را

که استمرار نعمت می کند بی قدر نعمت را

به شکر این که داری فرصتی، تعمیر دلها کن

[...]

اگر از اهل ایمانی مهیا باش آفت را

که دندان می گزد پیوسته انگشت شهادت را

دل صد پاره ما را نگاهی جمع می سازد

که از یک رشته بتوان بخیه زد چندین جراحت را

نمک می ریزد از لبهای جانان وقت خاموشی

[...]

به دست خود کند بیدادگر بنیاد دولت را

ستمگر لشکر بیگانه می سازد رعیت را

دو چندان می شود راه از میان راه خوابیدن

به گورافکن، اگر داری بصیرت، خواب راحت را

ندارد بخیه ای غیر از فشردن بر جگر دندان

[...]