تنی چند از این مردم پیش بین

فرستادشان بر درخت آتبین

ز خویشان بپرسید آن پیش بین

که بودند در لشکر آتبین

بدو گفت کز بیوفا آتبین

بزودی چه پیش آمدستم، ببین

برآشفت و گفت این شگفتی ببین

که پیشم همی آید از آتبین

تو مرا دل ده و دلیری بین

رو به خویش خوان و شیرین بین

در مصحف عقل حرف طامات ببین

برسدره برآی و پس خرابات ببین

بگذر ز صفات او و در خود بنگر

بیواسطۀ تجلی ذات به بین

خانهٔ زنبور پر از انگبین

از پی آن است که شد پیش‌بین

رموز عشق بشناس و یکی بین

درون خویش را تو پیش‌بین بین

حقیقت گر تو خواهی آمدن بین

مرا بنگر کنون و کل مرا بین

شب مهتاب خوابت چون پرد بین

شب مهتاب نور عشق حق بین

در این دیوار گنجی زیر او بین

چه میگویم نظر در گنج کن بین

حقیقت جوهر قرآن در او بین

ورا گر مرد رازی رهنمون بین

از آن می مست شو تا چند خود بین

توئی اکنون دمادم سرّ حق بین

طریقت بسپر و آنگاه حق بین

ز جانان در درون من یقین بین

همه ذرّات با خود در سخن بین

نمود خویشتن را دمبدم بین

تو ای عطّار با خود گوی و خود بین

نه خودبین باش الّا خود خدا بین

دو روزی شاد باش و اصل او بین

از این فَرعان حقیقت اصل میبین

گفت عیسی رحمت حق را ببین

چند گرئی ای نبی راه بین

حق تعالی گفت نور او ببین

کان نهادم من ترا اندر جبین

تخم معنی بی شمارست ره ببین

بر ببر زینجا چو هستی راه بین