بیش از این هردو من همی طلبم

از پی جست اوست این طربم

جانا لب تو باز گرفته است راتبم

از دو لبت به راتب یک بوسه راغبم

در فتنه تو بسته بند حوادثم

وز غمزه تو خسته تیر نوایبم

زلف تو پیش روی سیه پوش حاجب است

[...]

ز مه طوق خواهی ببین غبغبم

ز قند ار نمک باید اینک لبم

دایم ز طلب کردن خود در عجبم

زیرا که زیادتست هر دم طلبم

کاریز همی کَنَم به دل در همه روز

شب آب همی برم زهی روز و شبم!

هر دم که زنم چو جانم آید به لبم

از زندگی خویشتن اندر عجبم

عمرم همه صرف گشت در غصّه چنانک

یک خوش دلیم نبُد که خوش باد شبم!

می رسد بوی جگر از دو لبم

می برآید دودها از یاربم

می بنالد آسمان از آه من

جان سپردن هر دمی شد مذهبم

اندکی دانستیی از حال من

[...]

احمق ار حلوا نهد اندر لبم

من از آن حلوای او اندر تبم

غیر ازین دیگر نباشد مذهبم

بر همین مذهب بداری یا ربم

به خاک درت ریخت اشک امشبم

برآمد به اوج شرف کوکبم

به پابوس تو تا گشادم دهان

فراهم نیاید ز شادی لبم

مجو بیش نبض مرا ای طبیب

[...]

دلگرمی افزون می شود دور از مهی چون هر شبم

گویا ببرج آتشین کردست منزل کوکبم

میکده راز شود مشربم

نغمه مستانه گشاید لبم

روز میگردد اگر رو مینمائی در شبم

جان بتن می‌آیدم چون می‌نهی لب بر لبم

میرسد هر دم خیالت میبرد از جا دلم

چون هوا تأثیر کرد از شوق میگیرد تبم

چارهٔ تعلیم کن در هجر جانسوزت مرا

[...]

میدمد هر دم خیالت روحی اندر قالبم

روز میگردد ز خورشید دل‌افروزت شبم

میتپد دل شمع رویت را چو می‌بینم ز دور

چون شدی نزدیک چون پروانه در تاب و تبم

من که تاب دیدن رویت نمی‌آرم چسان

[...]

جگر العطش زن، ز تاب و تبم

نه آرام روز و نه خواب شبم

نهاد آن سفالین قدح بر لبم

برآمیخت با موج کوثر تبم

خوش ز کار تو مانده در عجبم

گر بپرسم مگوی بی ادبم

کوش و بفریاد برس هر شبم

سینه بسینه نه و لب بر لبم

دوشینه بر مراد دل آمد بسر شبم

ذکر خدا و شکر خداوند بر لبم

ساقی بریز باده بر آیین گریه ام

مطرب بساز نغمه بآهنگ یاربم

یا رب تو آگهی تو که در سر نبود و نیست

[...]

چه شب آنکه از حسرت آن شبم

به گردون رسد هر شبی یا ربم

دور دار ای آب، لب را از لبم

ترسمت دریا بجوشد از تبم