پادشا سیمرغ دریا را ببرد

خانه و بچه بدان تیتو سپرد

نخست آلت جنگ را دست برد

در نام جستن به گردان سپرد

دل مهتر از راه نیکی ببرد

جوان گوش گفتار او را سپرد

شه تازیان چون به نان دست برد

سر کم خرد مهر او را سپرد

بگفت و به گرز گران دست برد

عنان بارهٔ تیزتک را سپرد

همه بند و نیرنگت از رنگ برد

دلارام بگرفت و گاهت سپرد

به پیش سراپردهٔ شاه برد

بیفگند و ایرانیان را سپرد

ازیشان فراوان پیاده ببرد

بنه زنگهٔ شاوران را سپرد

همان تشت و خنجر زواره ببرد

بدان روزبانان لشکر سپرد

بیاورد و پیش جهاندار برد

زمین را ببوسید و او را سپرد

بشد اهرن و گاو گردون ببرد

تن اژدها کهتران را سپرد

ز پیش سواران کشانش ببرد

بیاورد و نزدیک قیصر سپرد

خردمند شد نامهٔ شاه برد

به تازنده کوه و بیابان سپرد

ز چیزی که از بلخ بامی ببرد

بیاورد یکسر به کهرم سپرد

ازان پس سوی میمنه حمله برد

عنان بارهٔ تیزتگ را سپرد

همان اسپ و گردون و صندوق برد

سپه را به سالار لشکر سپرد

ز هاماوران دیوزادی ببرد

شبستان شاهی مر او را سپرد

چو داراب پیش آمد و حمله برد

عنان را به اسپ تگاور سپرد

هرانکس که رفتی که چیزی برد

وگر خاک آن خانه را بسپرد

نه هرکس که شد پادشاهی ببرد

برفت و بزرگی کسی را سپرد