بدو گفت جندل که خرم بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

به طوس آن زمان داد اسپهبدی

بدو گفت از ایران بگردان بدی

سپه را بدو داد اسپهبدی

تو گفتی نداند همی جز بدی

بگفتند هر دو که نوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

به آواز گفتند انوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

بیامد یکی بی‌خرد موبدی

ازان نامداران بی‌بر بدی

نوشتند خطی که‌انوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

بدو گفت موبد که نوشه بدی

پدیدار شد نیکوی از بدی

بدو گفت شیرین که نوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

بدو گفت شاها انوشه بدی

مبادا دل تو نژند از بدی

بدو گفت گودرز انوشهٔ بدی

ز دیدار تو دور چشم بدی

بدو گفت پیران کانوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

بدو گفت شاها انوشه بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

به شاه جهان گفت خرم بدی

همیشه ز تو دور دست بدی

پدر را سرشت آمده ست از بدی

به فرزند هرگز نخواهد بدی

دلم با تو بود و تو با من بُدی

ز یادم یکی چشم زد کی بُدی

ز مردان به هر کار یک رو بُدی

ز سوگند خواران لؤلؤ بُدی

گر نبودی امتحان هر بدی

هر مخنث در وغا رستم بدی

پس بماندی لطف بی‌قهر و بدی

پس کمال پادشاهی کی بدی

ورنه در عالم کرا زهره بدی

که ربودی از ضعیفی تربدی