که مرداس نام گرانمایه بود

به داد و دهش برترین پایه بود

همان گاو کش نام برمایه بود

ز گاوان ورا برترین پایه بود

کجا نامور گاو برمایه بود

که بایسته بر تنش پیرایه بود

همان گاو برمایه که‌م دایه بود

ز پیکر تنش همچو پیرایه بود

ز یاقوت مر تخت را پایه بود

که تخت کیان بود و پرمایه بود

ستاره‌شناس و گرانمایه بود

ابا او به دانش کرا پایه بود

زره بود و دیبای پرمایه بود

ز زر کرده آگنده صد خایه بود

از ایشان هر آنکس که پرمایه بود

به گنج و به مردی گرانپایه بود

کس او را نپذرفت کش مایه بود

وگر در خرد برترین پایه بود

به زابلستان چند پرمایه بود

سیاوش را آن زمان دایه بود

سیاوش جهاندار و پرمایه بود

ورا رستم زابلی دایه بود

مر او را زنی کابلی دایه بود

که افسون و نیرنگ را مایه بود

پیام آورش مژده را مایه بود

خرد را سخنهاش پیرایه بود

نه در خوردشان زرّ و پیرایه بود

نه چون دیگران جامه و مایه بود

همان بود کز آب بی مایه بود

ز باغ و ز کاریز بی سایه بود

همه ماه بودند و او مایه بود

جهان را یکی فَرّ و پیرایه بود

ز پشتِ کیان بود با سایه بود

به گاهِ هنرها گرانمایه بود

بهانروز مردی گران سایه بود

خردمند و با دانش و مایه بود

هرکرا از جلال مایه بُوَد

خرد مصطفاش دایه بُوَد

شبی کز سیاهی بدان پایه بود

کزو نور در تهمت سایه بود