که مرداس نام گرانمایه بود

به داد و دهش برترین پایه بود

همان گاو کش نام بر مایه بود

ز گاوان ورا برترین پایه بود

کجا نامور گاو برمایه بود

که بایسته بر تنش پیرایه بود

همان گاو برمایه که‌م دایه بود

ز پیکر تنش همچو پیرایه بود

ز یاقوت مر تخت را پایه بود

که تخت کیان بود و پرمایه بود

ستاره‌شناس و گرانمایه بود

ابا او به دانش کرا پایه بود

زره بود و دیبای پرمایه بود

ز زر کرده آگنده صد خایه بود

از ایشان هر آنکس که پرمایه بود

به گنج و به مردی گرانپایه بود

کس او را نپذرفت کش مایه بود

وگر در خرد برترین پایه بود

به زابلستان چند پرمایه بود

سیاوش را آن زمان دایه بود

سیاوش جهاندار و پرمایه بود

ورا رستم زابلی دایه بود

مر او را زنی کابلی دایه بود

که افسون و نیرنگ را مایه بود

پیام آورش مژده را مایه بود

خرد را سخنهاش پیرایه بود

نه در خوردشان زرّ و پیرایه بود

نه چون دیگران جامه و مایه بود

همان بود کز آب بی مایه بود

ز باغ و ز کاریز بی سایه بود

هرکرا از جلال مایه بُوَد

خرد مصطفاش دایه بُوَد

شبی کز سیاهی بدان پایه بود

کزو نور در تهمت سایه بود

سالکی کاسرار قدسش دایه بود

پیش حس آمد که اول پایه بود

از عقل و هنر هر آنک بی مایَه بود

از مرتبه بر بلندتر پایهَ بود

وآن کس که چو آفتاب باشد زهنر

پیوسته پس اوفتاده چون سایه بود

و آن دگر خود عاشق دایه بود

بی غرض در عشق یک‌رایه بود