هر آدمیئی که او ثنا گفت

هرچ آن نه ثنای تو خطا گفت

خود خاطر شاعری چه سنجد

نعت تو سزای تو خدا گفت

گرچه نه سزای حضرت تست

[...]

سپاس پادشه کرد و دعا گفت

سلیمان را بسی مدح و ثنا گفت

همی هر کو چرا گفت او خطا گفت

بگو تا خود چرا باید چرا گفت

دگر پرسی که منصور از کجا گفت

چرا اسرار پنهان در ملا گفت

به‌پای شه در افتاد و ثنا گفت

هزاران شاه دین را مرحبا گفت

نباید پیش او چون و چرا گفت

که هر چیزی که او گوید خدا گفت

که العبد یدبّر مرتضا گفت

درون مرتضی بی‌شک خدا گفت

نبی این باده خورد و حال ما گفت

طریق عاشقان را بر ملا گفت

ترا حق درکمال خود چه‌ها گفت

ز انوار تجلیّ‌ات عطا گفت

شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت

برای بندهٔ خود لطف‌ها گفت

چه گویم من مکافات تو ای جان؟

که نیکی تو را جانا خدا گفت

ولیکن جان این کمتر دعاگو

[...]

مرا تُرکانه چشم او به مستی گر جفاها گفت

چرا در تاب شد زلفش جفا گر گفت ما را گفت

بت شیرین‌سخن گرچه جوابم تلخ گفت اما

ز جان خوش‌تر همی‌آید دلم را ز آنکه زیبا گفت

لب و دندانش را هرکس چو دید از لطف و دلجویی

[...]

«‌الست بربکم‌» ایزد که را گفت‌

که بود آخر که آن ساعت «‌بلی‌» گفت‌

کسی کو با خدا چون و چرا گفت

چو مشرک حضرتش را ناسزا گفت

سر خوبان عالم را دعا گفت

صنم نیزش به زیر لب ثنا گفت

سرو با تو سخن ز بالا گفت

قامت تو جواب رعنا گفت

جان تو را ماه گفت و روشن شد

دل تو را سرو خواند و زیبا گفت

لب لعلت به طعنه لؤلؤ را

[...]

عین ما این سخن چو با ما گفت

قطره را جمع کرد و دریا گفت

سخن از عقل ما نمی گوئیم

سخن از عقل پورسینا گفت

عین ما این سخن چو با ما گفت

قطره را جمع کرد و دریا گفت

سخن از عقل ما نمی‌گوئیم

سخن از عقل پور سینا گفت

بوسید زمین و مرحبا گفت

بر لیلی و خیل او دعا گفت

برسم بندگی اول ثنا گفت

پس از چندین ثنا او را دعا گفت

ای آنکه فلک طاق حریم حرمت را

از قدر و شرف کعبه ی ارباب صفا گفت

عمری ز طواف در این خانه فغانی

جایی نشد و مقصد و مقصود ترا گفت

آخر چو ندید از تو امید نظر و لطف

[...]