دود دل آتش پنهان مرا پیدا کرد

راز سر بستهٔ گل باد صبا رسوا کرد

سبزهٔ خط تو تا بر لب شیرین بدمید

همچو فرهاد دلم را هوس صحرا کرد

همت من همه بر قامت و بالای شماست

[...]

پیر ما خرقهٔ خود در گرو صهبا کرد

خویش را باز به پیرانه سری رسوا کرد

در همه دیر کسی نیست به قلاشی ما

تا کدام اهل دل از لطف نظر در ما کرد

بندهٔ قامت سروم که اگر برگ نداشت

[...]

سحر بلبل حکایت با صبا کرد

که عشقِ رویِ گل با ما چه‌ها کرد

از آن رنگِ رُخَم، خون در دل افتاد

وز آن گلشن، به خارم مبتلا کرد

غلامِ همتِ آن نازنینم

[...]

تا زلف تو دلم را پا بستهٔ بلا کرد

سرو قدت به شوخی صد فتنه در هوا کرد

روزی که عاشقان را تقسیم رزق کردند

رخسار زرد و غم را عشق تو زآن ما کرد

تنها سگ درت را من نیستم دعاگو

[...]

کمند زلف توام پای بند سودا کرد

به عهد سروِ قدت فتنه دست بالا کرد

به اهل حسن طریق جفا و شوخی داد

همان که محنت و غم را نصیبهٔ ما کرد

ز بس که گفت به مردم سرشک راز دلم

[...]

میل خم ابروی توام پشت دو تا کرد

در شهر چو ماه نوم انگشت نما کرد

از موی میان تو جدا بس که کشم رنج

نتوان تن رنجور من از موی جدا کرد

با دیده غمدیده من اشک دمادم

[...]

هر چه عین شما تقاضا کرد

فیض جود من آن هویدا کرد

آن صنم عارضه ای پیدا کرد

بر سر بستر و بالین جا کرد

به فقر آن را که لطفش آشنا کرد

به بر گر خرقه ای بودش قبا کرد

پدر روی تضرع در خدا کرد

برای خاطر یوسف دعا کرد

کنیزان را به پیش او به پا کرد

به خدمت سرو بالاشان دو تا کرد

ببین حیله که چرخ بی وفا کرد

که بعد از مرگش از یوسف جدا کرد

قیس از بچه ناقه را جدا کرد

رو در ره یار دلربا کرد

به پای خم به کنج دیر جا کرد

به پیش پیر ترسا سجده ها کرد

چه گویم بخت من با من چها کرد

چرا زین سان مرا از من جدا کرد

به هجران بختت ار چه سعیها کرد

منال آخرکه دردت را دوا کرد

سخن، چون باربد آنجا رها کرد

نکیسا این غزل دیگر ادا کرد

جایی که فلک پیش بتان پشت دوتا کرد

محراب نشین پشت بدیوار چرا کرد

منت چه نهد بخت اگر یار قدح داد

بر تشنه لبان رحم نه او کرد خدا کرد

ما در عجب از طالع خویشیم که آن شوخ

[...]

با خلق خدا نمیتوان غوغا کرد

خوش آنکه بخلق صید خاطرها کرد

صد دوست بیکروز توان دشمن ساخت

یکدوست بصد سال توان پیدا کرد

که کینت ایفلک با من چها کرد

ترا از یار و یار از من جدا کرد