دل او سراسر پر از کین اوست

زبانش پر از رنج و تیماراوست

چشمی دارم همه پراز صورت دوست

با دیده مرا خوشست تا دوست در اوست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوش است تا دوست در اوست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

مصطفی دان رسول و ره ره اوست

ره ره مرتضی و عترت اوست

چو زین صد گذشتی همه بوم اوست

به هر مرز و بومی دلیران اوست

رسیدست و این جنگ و پیکار از اوست

پراکنده دشمن ز آهنگ اوست

نیکبخت آن کسی که بندهٔ اوست

در همه کارها بسنده بر اوست

چشمی دارم ، همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوش است ، چون دوست در اوست

از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

بادیده‌مراخوش‌است چون دوست در اوست

ازدیده و دوست فرق کردن نه نکوست

یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست

همه بحر جهان در قدرت اوست

مرا داده است و بخشیده است کل اوست

دل و جان نور در تجلّی واصل اوست

که میدانند کاینجا جملگی اوست

طلبکار است نادان دیده اوست

درون جزو و کل گردیده با اوست

من اینجا نیستم چون جملگی اوست

حقیقت بود خود دانم که کل اوست

سرّ اسرار محمد دان که اوست

خود بدانستی که آخر هم خود اوست

جان جانان آنکه علم من از اوست

بلکه خود عطّار در معنی هم اوست

زانکه مقصودم ز معنی خود هم اوست

هست دریائی که این گوهر در اوست

چشمی دارم همه پر از صورت دوست

با دیده مرا خوشست چون دوست در اوست

از دیده دوست فرق کردن نه نکوست

یا دوست به جای دیده یا دید خود اوست

بر همه صنعها توان اوست

خالق نقش زشت و زیبا اوست

او بخود هست و همه هستی از اوست

نیست آمد هرچه آمد جمله اوست

هر ذره که موجود شد از مغز و ز پوست

چون در نگری بجملگی پرتو اوست

در آینه عکس لب دلدار ببوس

یا بر لب تست بوسه یا بر لب اوست