برو با فرامرز و یکتاه باش

به جان و دل او را نکوخواه باش

بدان ای سپهدار و آگاه باش

به هر کار با بخت همراه باش

تا بود شاهی و شادی شاد باش و شاه باش

با سعادت یار باش و با ظفر همراه باش

از تنت چشم بدو دست بدان کوتاه باد

شاد با عمر دراز و با غم کوتاه باش

هیچ مخلوقی زر از روزگار آگاه نیست

[...]

گاه چو شب نعلِ سحرگاه باش

گه چو سحر زخمه‌گه آه باش

مصطفی گفته است با الله باش

مرتضی گفته است زو آگاه باش

علم معنی دان و خاک راه باش

تو محبّ و دوستدار شاه باش

موافق به هر حال با شاه باش

نه انکار کن نی به اکراه باش

که بشتاب از حالش آگاه باش

به قلواد و قلوش نکوخواه باش

دایماً با جست و جو همراه باش

همره دل زندۀ درگاه باش

سر تا به پا چو شمع همه اشک و آه باش

در راه عشق پا چو نهی، سر به راه باش

آسودگی ز گلشن فقر و فنا گلی ست

نام گدا به خویش نه و پادشاه باش

بیهوده نیست چهچه بلبل درین چمن

[...]

از زمین دامن بیفشان همسفر با ماه باش

خانه را زیر و زبرکن آسمان خرگاه باش

شبنم بی دست و پا شد همسفر باآفتاب

چون بلند افتاد همت، دست گو کوتاه باش

با سبکروحان گرانجان بودن از انصاف نیست

[...]

تسخیر ملک فقر کن و، پادشاه باش

از دستبرد لشکر غم، در پناه باش!

تا چند مرده هوس خواب غفلتی

برخیز زنده نفس صبحگاه باش

پیشت رهیست سخت و، تو در جامه خواب نرم

[...]

رو به شهر خویش آنجا شاه باش

صاحب تاج و نگین و گاه باش

گفت آری شاد باش و شاه باش

بر سپهر کامرانی ماه باش

یوسفا فارغ ز رنج چاه باش

رو به مصر کامرانی شاه باش

ای دل به یمن سلطنت فقر، شاه باش

بی پا و سرپناه سریر و کلاه باش

با نیستی بساز و غم بیش و کم مخور

بر بیش و کم هر آن چه بود پادشاه باش

تا کی سپید جامه توان بود و دل سیاه؟

[...]

عقل‌ گوید بندة درگاه باش

عشق‌ گوید بند بگسل‌ شاه باش

بکورش بگفتد:( تو شاه باش

باین جمع ما در خورگاه باش)

نی در خیال مال و نه در فکر جاه باش

نی در پی تدارک تخت و کلاه باش

رو بنده علی شه ایمان پناه باش

ایدل غلام شاه جهان باش و شاه باش