نی در خیال مال و نه در فکر جاه باش

نی در پی تدارک تخت و کلاه باش

رو بنده علی شه ایمان پناه باش

ایدل غلام شاه جهان باش و شاه باش

یوم‌الجزا که هیچ ندارم ره گریز

چشمم بمصطفی است در آن روز هول خیز

زاهد چه غم گرم دهد از هالکین تمیز

چون احمدم شفیع بود روز رستخیز

در حشر غیر پرده ناکس نمی‌درند

وان دوزخی طیور به طوبی نمی‌برند

جز شیعه علی سوی جنت نمی‌برند

از خارجی هزار به یک جو نمیخرند

مهر علی و آل به هر دل که اندر است

سرمایه نجات وی از هول محشر است

ایمان بدون ریب تولای حیدر است

آن را که دوستی علی نیست کافر است

من بنده توام به خدای تو یا علی

دل بسته‌ام به مهر و وفای تو یا علی

جان می‌دهم به شوق لقای تو یا علی

امروز زنده‌ام به ولای تو یا علی

عرش آستان خدیو زمان و زمین رضا

صاحب حریم کعبه اهل یقین رصا

ای دل برو به کوی امام مبین رضا

قبر امام هشتم و سلطان دین رضا

این گلستان ک بهره از آن می‌برد کلاخ

تو بلبلی برای چه گردی به سنگلاخ

در آن درا بدست فرا دامن فراخ

دستت نمی‌رسد که بچینی گلی ز شاخ

در بندگی نه شرط حسب نی نسب بود

نی فرق در میان عجم با عرب بود

نی جامه سفید جنان را سبب بود

مرد خداشناس که تقوی طلب بود

صدق و صفا صغیر شعار همیشه کن

انصاف را تو در کف تحقیق تیشه کن

قطع نهال خویش پرستی ز ریشه کن

حافظ طریق بندگی شاه پیشه کن