مکن شهریارا جوانی مکن

چنین بر بلا کامرانی مکن

تو تکیه به عمر جوانی مکن

به گیتی چو ما زندگانی مکن

ای دل ار مولای عشقی یاد سلطانی مکن

در ره آزادگان بسیار ویرانی مکن

همره موسی و هارون باش در میدان عشق

فرش فرعونی مساز و فعل هامانی مکن

بی‌جمال خوب، لاف یوسف مصری مزن

[...]

دام نه‌ای دانه فشانی مکن

با چو منی مرغ زبانی مکن

پیر بدو گفت جوانی مکن

درگذر از کار و گرانی مکن

سر طلبی تیغ‌زبانی مکن

روز نه‌ای راز فشانی مکن

چون بدانی هیچ نادانی مکن

تا توانی هرچه بتوانی مکن

چون بدانی هیچ نادانی مکن

تا توانی هرچه بتوانی مکن

نور خود را راز پنهانی مکن

جز براه من تو گردانی مکن

خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن

ای ماه برهم می زنی عهد ثریا نی مکن

تو روز پرنور و لهب ما در پی تو همچو شب

هر جا که منزل می کنی آییم آن جا نی مکن

ای آفتابی در حمل باغ از تو پوشیده حلل

[...]

ای دل از آنها که رفت، گر بتوانی مکن

یاد جوانی بلاست‌، بیش تو دانی مکن

قِسم خود ای جان ز تن‌، جمله گرفتی کنون

خانهٔ تو دیگر است‌، خیز و گرانی مکن

ای لب و چشمت بلا‌، غمزهٔ پنهان مزن

[...]

تو بت توبه‌ست ، گرانی مکن

روی به پیر یست، جوانی مکن

ای دل سنگین گران‌جانی مکن

کار جانبازان به نادانی مکن

عقل میگوید پریشانی مکن

عشق میخندد که نادانی مکن

بیش از این بد عهد و پیمانی مکن

با سبکروحان گران جانی مکن

زلف کافر کیش را برهم مزن

قصد بنیاد مسلمانی مکن

غمزه را گو خون مشتاقان مریز

[...]

ای دل ای دل بیش ازین در عشق نادانی مکن

دیده ی مهجور ازین پس گوهرافشانی مکن

چون نمی خواهد مرا دلدار شهرآرا بیا

هم سبک روحی کن آنجا هم گرانجانی مکن

عشق بازی با رخ خوبش نه کار سرسریست

[...]

دور شو ای عقل نادانی مکن

با سبک روحان گران جانی مکن

عشقبازی کار بی کاران بود

این چنین کار ار نمی دانی مکن

ای که گوئی دل عمارت می کنم

[...]

نوبت پیریست جوانی مکن

میل سوی نیل امانی مکن

بیش از این بد عهد و پیمانی مکن

با سبک روحان گرانجانی مکن

غمزه را گو، خون مشتاقان مریز

ملک زان تست، ویرانی مکن

با ضعیفان آنچه در گنجد مگو

[...]

پیر چون گشتی، گران جانی مکن

گوسفند پیر قربانی مکن