پس اندر نهادند ایرانیان

بدان بی‌مره لشکر چینیان

که این نامداران ایرانیان

بگردید زین لشکر چینیان

کجا آن بزرگان ساسانیان

ز بهرامیان تا به سامانیان

چو بنشست بهرام ز اشکانیان

ببخشید گنجی بارزانیان

که بر در بپایند ارمانیان

سر مرز توران و ایرانیان

شه ارمن و پشت ایرانیان

مه تازیان ، تاج شیبانیان

سراسر به گرشاسب و ایرانیان

ببخشید و آنکس که ارزانیان

دگر داد چندان به ایرانیان

که گفتن به صد سال نتوانی آن

همی گفت گویی که ایرانیان

چه دیدند سستی از این چینیان

کنون کینِ نستوه و ایرانیان

کشیدیم از این لشکر چینیان

درود از بزرگان ایرانیان

هم از شاه توران و ارزانیان

مگر ز‌آفت آن بیابانیان

به راحت رسد کار خزرانیان

سریری به آیین سلطانیان

زدم بر سر کوی روحانیان

دگر دفتر رمز روحانیان

کزو زنده مانند یونانیان

ز بس گفتن راز روحانیان

بر او رشک بردند یونانیان

دگر ره ز مینوی روحانیان

درآورد سر با بیابانیان

به شب‌نالهٔ تلخ‌ِ زندانیان

به قندیل محراب روحانیان

پیشکش خلعت زندانیان

محتسب و ساقی روحانیان

گر نه درین دخمه زندانیان

بی‌تبش است آتش روحانیان

باش درین خانهٔ زندانیان

روزن و دربسته چو بحرانیان