عاشقان از خویشتن بیگانه‌اند

وز شراب بیخودی دیوانه‌اند

شاه بازان مطار قدسیند

ایمن از تیمار دام و دانه‌اند

فارغند از خانقاه و صومعه

[...]

زاهد و شیخ زمان دیوانه‌اند

زآنکه خود با خارجی همخانه‌اند

اهل دنیا چون سگ دیوانه اند

در گزندت زانکه بس بیگانه اند

عاشقانی کز درون خانه‌اند

شمع روی یار را پروانه‌اند

در میان همدگر مردانه‌اند

در غزا چون عورتان خانه‌اند

زاهدان با شاهدان همخانه‌اند

گرد هر شمعی دو صد پروانه‌اند

اهل دل در بت پرستی آمدند

شاهدان بت، دیده‌ها بتخانه‌اند

با پری‌رویان نماند عقل و هوش

[...]

این همه جغدان این ویرانه اند

از نوای بلبلان بیگانه اند

که در طاق محراب مستانه‌اند

که دلها ازو زار و دیوانه‌اند

به کینه همی تیز و دیوانه اند

نژاد تو را نیز بیگانه اند

آنان که در فسون محبت فسانه اند

هر جا روند تیر بلا را نشانه اند

حاجی به طوف کعبه گرفتار و عاشقان

فارغ ز خانه مست خداوند خانه اند

تجرید شو که پاک تراشان تیغ عشق

[...]

تن پرستانی که در تضییع آب و دانه اند

در ریاض آفرینش سبزه بیگانه اند

در مذاق عارفان خون و می گلگون یکی است

بس که محو لذت دیدار صاحبخانه اند

اهل همت رخنه در سد سکندر می کنند

[...]

این ریش پروران که گرفتار شانه اند

غافل که صد خدنگ بلا را نشانه اند

در خانمان خرابی دل سعی می کنند

این غافلان که در پی تعمیر خانه اند

شعله خوبانی که هر یک آفت پروانه‌اند

پیش شمع روی او چون شمع ماتم‌خانه‌اند

عشقبازان مو به مو دانند حال تیره‌ام

سینه‌چاکان روشناس زلف همچون شانه‌اند

دست اگر یابند به چشمان یکدگر را می‌خورند

[...]

وآن دگر اعضاء که یار خانه اند

با تو اکنون خونی و بیگانه اند

از تو یعنی اهل شک بیگانه اند

تو نه ای ز ایشان که بر افسانه اند

تا که از دین شما بیگانه اند

خصم جانند ارچه یار خانه اند

چون زین‌بگذری‌جمله بیگانه‌اند

یکایک سگ وگربهٔ خانه‌اند