به کوه اندرون گفت: کمکان ما

بیا و بکن، بگسلد جان ما

گر آیی فرود و خوری نان ما

بیفروزی از روی خود جان ما

فدای تو بادا تن و جان ما

چنین باد تا مرگ پیمان ما

فدای تو بادا تن و جان ما

بر این بود تا بود پیمان ما

فدای تو بادا تن و جان ما

برینست جاوید پیمان ما

بدان تا کس از پهلوانان ما

نپیچد دل و جان ز پیمان ما

بهرسو شود پاک فرمان ما

پرستش که فرمود یزدان ما

فدای تو بادا تن و جان ما

سراسر بر اینست پیمان ما

فدای تو بادا همه جان ما

چنین بود تا بود پیمان ما

بگفتند یکسر کی: ای جان ما

خداوند ما، درد و درمان ما

از آنجاست افتادن جان ما

درین تیره گیتی که زندان ما

چنین آرزو خاست در جان ما

برینست جاوید پیمان ما

که جمشیدیان را نیاگان ما

گزیده جهاندار پاکان ما

جاه تو از نوایب گیتی امان ما

جان تو در امان و فدای تو جان ما

چو امشب رسیدی تو مهمان ما

روان است حکم تو بر جان ما

چه گنه آمد ز جسم و جان ما

قسم تو صافی و دردی آن ما

برو تا باز گردیم این زمان ما

شویمش شاد دل سوی دکان ما

ای تو اسرار درون جان ما

همچو خورشید جهان تابان ما

چون نصیر و قنبر و سلمان ما

بوذر و عمّار یا سر ز آن ما

او بود روح روان و جان ما

او بود چون لعل اندر کان ما