نندیشم از کسی که به نادانی

با من رسن ز کینه کشان دارد

ابر سیاه را به هوا اندر

از غلغل سگان چه زیان دارد؟

طرفه حالا که بوستان دارد

عمر پیر و تن جوان دارد

پاسبان کرد باغ قمری را

که بسی گنج شایگان دارد

از خوی ابر گل صدف کردار

[...]

تندرستی چو در دهان دارد

شه بر او اعتماد جان دارد

اگر موری سخن گوید، و گر مویی روان دارد

من آن مور سخن گویم، من آن مویم که جان دارد

تنم چون سایه مویست و دل چون دیده موران

ز هجر غالیه مویی، که چون موران میان دارد

اگر مر آب و آتش را مکان ممکن بود مویی

[...]

اگر ذاتی تواند بود کز هستی توان دارد

من آن ذاتم که او از نیستی جان و روان دارد

وگر هستی بود ممکن که کم از نیستی باشد

من آن هستم که آن از بی‌نشانی‌ها نشان دارد

وگر با نقطه‌ای وهمم کسی همبر بود او را

[...]

وصف او روح در زبان دارد

یاد او آب در دهان دارد

خانهٔ پنج در که جان دارد

از پی چون تو میهمان دارد

خود کسی را که آن زبان دارد

ناگوارندگی زیان دارد

راکبی کز خرد عنان دارد

اسب انجام زیر ران دارد

هرچه در صحن او مکان دارد

تا به سنگ و کلوخ جان دارد

مرکبی کو به زیر ران دارد

آخر از راه کهکشان دارد

هرکه برتر ز جان مکان دارد

خانه بر فرق فرقدان دارد

دوست گل را نه رایگان دارد

کو زر و سیم در دهان دارد

تا ابد زانکه جانش کان دارد

روغن اندر چراغدان دارد

علم تأویل بر زبان دارد

شرح تنزیل را بیان دارد

تا ملک بر فلک مکان دارد

تا سماک از سمک نشان دارد

در همه سفره که‌آسمان دارد

اجری مملکت دو نان دارد

جای در حرز‌گاه جان دارد

بر زمین حکم آسمان دارد

خون که آمیزش روان دارد

سرخ ازآن شد که لطف جان دارد

در نظامی که آسمان دارد

اجری مملکت دو نان دارد