برو جاودان خانه زندان توست

همان گوهر بد نگهبان توست

ای آفتاب شاهی تخت آسمان توست

ملک زمین مسخر حکم روان توست

صاحبقران و خسرو روی زمین تویی

دولت همیشه رهبر و صاحبقران توست

گر مهرگان توست خجسته عجب مدار

[...]

عمل خانه دل به فرمان توست

زبان خود علم‌دار دیوان توست

اگر دخل خاقان چین آن توست

مکن خرج را رود، باران توست

بدو گفت که‌اهریمنی سان‌ِ توست

اگر جانی آتش بو‌َد‌، جان توست

خط فلک خطه میدان توست

گوی زمین در خم چوگان توست

گر نفسی نفس به فرمان توست

کفش بیاور که بهشت آن توست

یارب  از آن گنج که احسان توست

نقد نظامی سره کن که‌آن تو‌ست

چون به اصل اصل در پیوسته بی‌تو جان توست

پس تویی بی‌تو که از تو آن تویی پنهان توست

این تویی جزوی به نفس و آن تویی کلی به دل

لیک تو نه این نه آنی بلکه هر دو آن توست

تو درین و تو در آن تو کی رسی هرگز به تو

[...]

رو که میدان جهان میدان توست

گوی خوبی در خم چوکان توست

زمرد کردون و لعل آفتاب

در رکاب خلعت مرجان توست

لولوی و یاقوت را در بحر و کان

[...]

ای کآب زندگانی من در دهان توست

تیر هلاک ظاهر من در کمان توست

گر برقعی فرونگذاری بدین جمال

در شهر هر که کشته شود در ضمان توست

تشبیه روی تو نکنم من به آفتاب

[...]

هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست

الحان بلبل از نفس دوستان توست

چون خضر دید آن لب جان‌بخش دلفریب

گفتا که آب چشمهٔ حیوان دهان توست

یوسف به بندگیت کمر بسته بر میان

[...]

زر و نعمت اکنون بده کآنِ توست

که بعد از تو بیرون ز فرمان توست

نطفه در تن مایه بخش جان توست

قوت اعضا قوت ارکان توست

طوطی طبعم که ثناخوان توست

در هوس یک شکر افشان توست

رستن ازین پرده که بر جان توست

بی مدد پیر نه امکان توست

یارب از آنجا که کرم آن توست

چشم همه بر در احسان توست

بلکه خوی طلعت رخشان توست

گرد شده زیر زنخدان توست

گرفتم که گیتی همه آن توست

جهان سر به سر زیر فرمان توست

آن نقطه ای که نیست وجودش دهان توست

موئی که هیچ عرض ندارد میان توست