چو این شغل بودی گران آمدی

ز تیمار کارش به جان آمدی

بدو گفت امشب چسان آمدی

که زی ما چنان مهربان آمدی

از آن باژبانان فغان آمدی

تنی ده سوی کاروان آمدی

کنون همچو دیو دنان آمدی

چنان با سپه در میان آمدی

منت ایزد را که تا تو صدا دیوان آمدی

منت ایزد را که چون خورشید رخشان آمدی

منت ایزد را که منصور و مظفر دوستکام

راست چونانکه دل ما خواستچو نان آمدی

عالمی رفتی و اینک عالمی باز آمدی

[...]

صاحبِ سرِّ سلیمان آمدی

از تفاخُر تاجوَر زان آمدی

چون تو مقبول سلیمان آمدی

هرچ گویم بیشتر زان آمدی

چون ز قوسش تیر پران آمدی

قاب قوسینش ثنا خوان آمدی

تو چو جان از انس پنهان آمدی

نه غلط کردم تو خود جان آمدی

سر به پیش تیغ گردان آمدی

تن درافتادی و بی جان آمدی

گر تو محبوب سلیمان آمدی

هرچه گویم صد دو چندان آمدی

گر تو محبوب سلیمان آمدی

هرچه گویم صد دو چندان آمدی

تو را چیست نام و چسان آمدی

چگونه ز جادوگران آمدی

پی مرگ امشب دوان آمدی

همانا که از خود به جان آمدی

به شکل دل عاشقان آمدی

وز آن دل همه بوی جان آمدی

گر نسیم رحمتی از کوی جانان آمدی

قعر بحر لم یزل در موج احسان آمدی

گر نمی جستی بلای جان سرگردان ما

کار دل از سایه زلفش بسامان آمدی

گر نبودی در طریق یار حفظ مرتبت

[...]

گر شبی آنماه با زلف پریشان آمدی

ذره ذره از رخش خورشید تابان آمدی

گر نبودی آدم از آئینه ذات خدا

اینهمه نور و صفا در قلب انسان آمدی

آفتاب روی آنمه گر همی کردی طلوع

[...]

دوش از طرف گلستان مست و غلتان آمدی

گرچه ما را کشتی اما خوشتر از جان آمدی

با که می خوردی که بیخود گشتم از بوی خوشت

از در میخانه یا از گشت بستان آمدی

از تو کافر دل امید آب حیوان داشتم

[...]

گر برون از برقع آن زلف پریشان آمدی

کارهای بی سر و سامان به سامان آمدی

از جمال خود اگر دادی به عالم ذره ای

قسمت هر مور مقدار سلیمان آمدی

گر حجاب کعبه و دیر از میان برداشتی

[...]

سرو من گر بر سر خاک شهیدان آمدی

دعوی خون هم درین عالم به پایان آمدی

تنگ شد بر من جهان از عشق، ورنه پیش ازین

چشم مورم در نظر ملک سلیمان آمدی

شوخی از حد می برد چابک سوار روزگار

[...]