همی خواهد از من که بی‌کام من

ببرد دل و خواب و آرام من

هم از بند او بد شود نام من

بد آید ز گشتاسپ انجام من

به خوبی شده در جهان نام من

ز گشتاسپ بد شد سرانجام من

جهان گر شود رام با کام من

ببینند تیزی و آرام من

که نوبت مرا بود بی‌کام من

چرا رفتی و بردی آرام من

اگر ننگ باشد وگر نام من

بگویم برآید مگر کام من

کجا آن همه کام و آرام من

که بر تاجها بر بدی نام من

نیابی جز این نیز پیغام من

اگر سربپیچانی از کام من

بپرسیدی از گوهر و نام من

به دل دیگر آمد ترا کام من

مگر باز گردد ز بد نام من

بپیران سر این بد سرانجام من

بدو گفت بیژن که گر کام من

نجویی نخواهی مگر نام من

به ایرانیان گفت هنگام من

فراز آمد و تازه شد کام من

بگفت ای نگارین دل آرام من

مباد ایچ بی تو خوش ایام من

سوی باب گلشاه پیغام من

ببر، گو مبر از من آرام من

چنین گفت کای نزهت کام من

ز نامت مبادا جدا نام من

به تو باد فرخنده ایام من

مبُراد از مهر تو کام من

بنالید و گفت ای دلارام من

ز مهرت سیه گشت ایام من

بگفتش: چه بود ای دلارام من؟

بگو هین که تیره شد ایام من!

چو نیکو فتادی تو در دام من

برآمد کنون از تو خود کام من

بترسم که جز این سرانجام من

دگرگون شود گم شود نام من